Gelukkig gaat de documentaire niet alleen over het ijsduiken. Wij worden meegenomen in de wereld van Nordblad en dat maakte het voor de Brits-Kazakse componist en violiste interessant materiaal om mee te werken. “My music needed to reflect the personality of an extremely determined and loving woman. In order to achieve this, I used the violin as her voice, high harmonic soaring melodies. This I juxtaposed against layers of low warped drone and nature sounds, using field recordings of underwater, cutting of the ice for the dive and the howling wind in extreme weather conditions in Finland” .
Het levert een aantal mooie stukken op, die overheerst worden door schrille viooltonen die daadwerkelijk zorgen voor ijzingwekkend klanken. Wel moet gezegd worden dat zij beeldender spreken nadat je de documentaire hebt gezien. Dan wordt je ook duidelijk wat ‘The Crash’ inhoudt en voel je de pijn doorsijpelen, zoals zij dat ook gevoeld moet hebben. Dan voel je ook de opluchting als een kleine triomf op het positief klinkende ‘Healing’ of de vastberadenheid die doorkomt op ‘Rebuilding’.
Wat Bisengalieva heel prachtig in muziek weet te vatten is de relatie tussen Nordblad en haar zus. Zij zijn aan elkaar gebonden: de duikster Johanna kan en wil niet zonder haar zuster Elina het water in. Elina daarentegen wil niet dat haar iets overkomt en wil daarom overal bij zijn. Op het korte ‘Sisters’ voel je de spanning tussen beide vrouwen opkomen. Luisterend naar ‘Elina’s Fears’ zie je angst op het gezicht van de overbezorgde zus terug, wat op ‘Should I Panic About Dying’ nog eens melancholisch mooi bevestigd wordt.
Uiteindelijk drijven alle nummers naar het ultieme moment van de duik, ingeleid door ‘The Night Before’. Het koor hiervan zorgt voor de ideale opmaak voor het mooiste nummer op deze soundtrack. ‘The Dive’ heeft alles in zich: de spanning, het drijvende ritme, de dreiging van de dood en de opluchting. Pas als je deze compositie beluistert, weet je dat alles hierom draait. Knap gevonden en prachtig gemaakt.
Voor diegenen die de documentaire gaan kijken met ondertiteling zullen bij [solem music playing] of [tense music playing] getuige zijn van de klanken die Bisengalieva eraan gegeven heeft. Losstaand spreekt het niet tot de verbeelding, maar als je na het kijken de muziek weer hoort, komen de beelden vanzelf terug. Vakkundig gemaakt, maar je moet je afvragen hoe vaak je dit nu gaat beluisteren.
Toro y Moi - Toro Y Moi Presents Mahal Toro y Moi is het langlopende project van Chazwick Bradley Bundick, die...
Perrate - Lovemonk Veel mensen denken dat flamenco één muziekstijl vertegenwoordigd. De...