2023-02-23
De Zuid-Italiaanse streek Salento is in meerdere opzichten bijzonder te noemen. De wonderschone natuur van het schiereiland is beroemd en de prachtigste wijnen komen er vandaan, maar er is ook unieke volksmuziek te horen. De traditionele Salentijnse muziek bestaat uit een samensmelting van diverse muzieksoorten, Tarantella genaamd, waarin de basis wordt gevormd door traditionele Italiaanse folk. De Italiaanse componist en zanger Antonio Castrignanó wordt wel gezien als de huidige ambassadeur van het genre. Met zijn tamburello, een soort tamboerijn, bepaalt hij het doorgaans behoorlijk opzwepende ritme waarmee hij zijn toeschouwers in extase brengt. Werd deze muziek vroeger gespeeld tijdens heidense rituelen, tegenwoordig is met een eigentijdse dansvariant, waarin overigens ook rockinvloeden zijn waar te nemen, een jong en hip publiek bereikt. Niet voor niets wordt Castrignanó gezien als de belangrijkste vernieuwer van het genre. Hij heeft zichzelf al eens eerder ten doel gesteld om de nieuwe generatie kennis te laten maken met deze traditionele muziek en daarom zal zijn bekendheid, zo is de verwachting, met het eerder verschenen Babilonia dan ook vooral bij een jong publiek toenemen. De Tarantella-puristen zullen het naar alle waarschijnlijkheid met de nodige argwaan moeten ondergaan maar er is geen ontkomen aan. De nieuwe ritmes, smaken en sferen zijn volgens de zanger, componist en percussionist “uit alle streken aan komen waaien” om in een studio, voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘Taranta World’, samengesmolten te worden tot een uniek geluid. Invloeden zijn er namelijk uit de Turkse muziek, maar ook India en de Afrikaanse Sahara hebben muzikaal bijgedragen aan de sfeer en gemoedstoestand van de Tarantella-specialist, die op sommige momenten over extra handen lijkt te beschikken wanneer zijn tamburello klinkt.
Het zijn allemaal zelfgeschreven liedjes, nieuwe uitgewerkte ideeën, nieuwe verhalen en ritmes, maar de totstandkoming van een nieuw album heeft hem niet eerder zoveel moeite gekost. Het negeren van de diepgewortelde tradities, herinneringen en verleden is bij het componeren van deze muziek simpelweg uitgesloten. Het schrijven kon alleen voltooid worden op een manier die recht deed aan de liedjes. Het zou een manier van werken worden waarbij werd gezocht naar iets nieuws met een respectvolle link naar het verleden, zoals dat in de Salentijnse muziek gebruikelijk is. De moderne samenleving verrijken met de lessen uit het verleden is een veelgehoord doel maar dikwijls moeilijk uitvoerbaar. Toch is Castrignanó er in geslaagd om niet te blijven hangen in een nostalgische trip, maar de muziek op subtiele wijze te transformeren naar een hedendaagse variant, zoals in de titeltrack of in het meeslepende ‘Tunisia’ te horen is en waarin inventieve samples en elektronische beats afgewisseld worden met traditionele instrumenten, om vervolgens samen verpakt te worden in pakkende melodieën. Liefhebbers van Italiaanse doedelzakken, mandolines, kora, cello en viool komen dan ook volledig aan hun gerief. Voor ‘Nina’ heeft hij met assistentie van rapper Don Rico zelfs de randjes van de hiphop opgezocht.
Voor de luisteraar is Babilonia een interessante les muzikale geografie geworden die veel uitdagingen kent. Probeer zelf eens te raden uit welke windstreken de muzikale invloeden afkomstig zijn. De grootste uitdaging is misschien wel om zo lang mogelijk stil te blijven zitten bij de energieke klanken die deze Italiaanse geweldenaar met behulp van zijn fantastische orkest weet te produceren. Met het uitbrengen van Babilonia is hij er in geslaagd om een nagenoeg uitgestorven muzieksoort weer nieuw leven in te blazen, de grenzen ervan te verleggen en tevens de toekomst van de Tarantella te waarborgen.
Michael Hurley - The Time Of The FoxglovesHij is al 81 jaar en brengt sinds 1964 albums uit. De Amerikaanse...
Emily Wells - Regards To The End Klimaatcrisis, energiecrisis, huizencrisis, vluchtelingencrisis,...