2022-12-20
Hatchie is een Australische singer-songwriter en de artiestennaam van Harriette Pilbeam. Zij maakt deel uit van de Australische indierockband Babganouj, waarin ze gitaar en vooral bas speelt. Naast haar bandactiviteiten bestiert ze een solocarrière die wat aarzelend van de grond kwam, maar met haar tweede album Giving The World Away moet ze wat meer bekendheid buiten Australië gaan vergaren. Muzikaal wordt Hatchie (een bijnaam voor haar familie) in het hokje dreampop geplaatst, al is de muziek van Pilbeam veel meer omvattend. Zelf haalt ze, onder anderen, uiteenlopende acts als Cranberries, Cocteau Twins, Siouxsie Sioux, Kate Bush en zelfs Kylie Minoque regelmatig aan als het om haar invloeden gaat. Als we al die invloeden in elkaar weven zou je inderdaad die kant wel eens op kunnen denken. De songs zijn geschreven door Pilbeam samen met haar man Joe Agius, die zelf zanger en gitarist is van de indierockband The Creases. Daarbij hebben ze ook nog de hulp ingeroepen van producer Jorge Elbrecht. De door hen geschreven catchy songs vormen door de vintage elektronica gemengd met pakkende melodieën vaak een brug tussen de hedendaagse pop en de pop van de jaren tachtig en negentig. Van dreampop is eigenlijk maar mondjesmaat sprake en dat etiket zal toch voornamelijk opgeplakt zijn omdat Pilbeam een hemelse, wat dromerige stem bezit. Dat Beach House drummer James Barone ook meedoet zal het etiket alleen maar versterken. Maar wat dondert het; we horen op Giving The World Away twaalf sterke popsongs die van het album een prettige luisterervaring maken.
De mix van volbloed popsongs en dromerige songs met soms shoegaze-achtige uitspattingen zorgen er voor dat je goed bij de les blijf. Zo worden we in de ‘The Rhythm’ muzikaal geleid naar het toetsengeluid dat we kennen van de laatste Simple MInds albums, maar worden we met single ‘Quiksand’ vermaakt met een broeierige popsong die vooral in het refrein aan Tove Lo doet denken. In songs als het huppelende poddeuntje ‘This Enchanted’ en het meer triphop-achtige ‘The Key’ komen er sterk overstuurde gitaarriffs binnenvallen waardoor we een, bijna onmogelijke, mix tussen shoegaze en pop te verwerken krijgen. Wonderwel werkt het prima. In het wat minder beklijvende ‘Twin’ probeert Pilbeam een beetje op Dolores O‘Riordan (Cranberries) te lijken, wat een iets minder geslaagd resultaat oplevert, maar het is een van de weinige kritiekpuntjes. Daarnaast is het titelnummer door zijn stevige beat en veel vintage elektronica een schot in de roos.
Hatchie laat met Giving The World Away horen dat ze een prima zangeres is die met haar mix van vintage (dream)pop en shoegaze-light net even wat alternatiever uit de hoek komt dan de popzangeressen die we tegenwoordig in de hitparades ontwaren. Fijne plaat.
Elena Setién - Unfamiliar MindsWie op zoek is naar vrolijke, toegankelijke en uitgelaten popmuziek doet er...
Duquette Johnston - The Social Animals Hij is al decennia lang actief in de muziek, maar echt heel productief kun je...