Laten we gewoon eens starten met de buitenkant. Een strak in rood en wit uitgevoerde 6-panel digisleeve herbergt een miniposter met vormgegeven teksten en de CD natuurlijk. Op de hoes staan prominent twee foto’s waarop alleen de zangeres Núria Moliner schittert, net als in hun videoclips. De veroveringsstrategie begint al wat duidelijker te worden. De band presenteert zich online met een eigen site, die – op de muziek na – alleen maar links naar populaire sociale platforms bevat. De doelgroep is daarmee ook wel zo’n beetje bepaald.
Gelukkig is de taal van de muziek universeel. En zo treffen we dus 11 liedjes in 42 minuten, die volledig in het malletje dromerige indiepop passen. Muzikaal gezien kun je eigenlijk geen lokale invloeden ontdekken, en had het overal vandaan kunnen komen. De luchtige liedjes doen qua sfeer niet direct vermoeden dat er een bloedserieus probleem wordt ontleed; de bedreiging van onze planeet door menselijk handelen. Verder is er niet zo heel veel op af te dingen, anders dan dat het tamelijk fantasieloos is uitgevoerd.
De grote uitdaging is dat Nederlanders ook niet vies zijn van hun eigen taal. In grote delen van de samenleving is al wat de klok slaat 100%NL en Muziek op het Plein. Engels is zo ingeburgerd dat het feitelijk de tweede taal is. Maar als het exotischer dan dat wordt, genieten vooral de zomerhits die op de Mediterrane campings grijs gedraaid worden de voorkeur. Het idee dat een Catalaanse zangeres met dertien in het dozijn dreampopliedjes over het vergaan van de wereld hier plotseling een doorslaand succes gaat worden, is wishful thinking. Of in goed Nederlands ijdele hoop. Maar je kan het natuurlijk altijd proberen.
Modern Studies - We Are There Modern Studies is een band die voor een gedeelte uit Schotland en voor een...
Elena Setién - Unfamiliar Minds Wie op zoek is naar vrolijke, toegankelijke en uitgelaten popmuziek doet er...