2023-04-22
Veel muzikanten hebben de langdurige gedwongen isolatie aangegrepen om in alle rust te werken aan nieuw materiaal of om zichzelf helemaal opnieuw uit te vinden. De uit Portland afkomstige Reptaliens hebben de gedwongen break gebruikt om te werken aan een nieuw geluid. Een kleine reorganisatie bleek onvermijdelijk. Gebleven zijn Cole en Bambi Browning, de andere twee zijn niet langer betrokken bij de voortzetting van de band. Waren de voorgaande albums voornamelijk op een elektronisch intergalactisch geluid gebaseerd, voor het nieuwe Multiverse zijn organische gitaarklanken toegevoegd. Verwacht geen knallende riffs of solo’s, het zijn flinterdunne gitaarlijntjes die de vocalen ondersteunen. Het duo heeft alle instrumenten zelf opgenomen en ook de productie in eigen beheer afgehandeld. De absurdistische teksten zijn er nog steeds en buitenaardse complottheorieën of science fiction blijken nog altijd belangrijke inspiratiebronnen te zijn.Het moet ongetwijfeld een moeilijke tijd zijn geweest voor het overgebleven stel wanneer we Bambi moeten geloven. Ze lijkt mentaal nog enigszins uit balans. Gelukkig waren er genoeg geestverruimende middelen beschikbaar ter ondersteuning als we de verwijzingen daarnaar moeten geloven, zoals in de dromerige indiepop van ‘I Feel Fine’: ”We ran out of drugs to do, So we started sniffing glue, And my mind has gone to shit but I’m in love with you” of zoals in het licht psychedelische ‘Like A Dog’ waarin Bambi op koele toon haar wens ”LSD, come to me” uitspreekt.
Wie na deze nieuwe start had gehoopt op verrassende uitschieters, komt enigszins bedrogen uit. De hulpmiddelen hebben er bepaald niet aan bijgedragen dat de twee boven zichzelf zijn uitgestegen. Althans muzikaal dan. Sterker nog, de ruwe randjes zijn eveneens afgevlakt. Het vocale bereik van Bambi is zeer beperkt en gaat al halverwege het album behoorlijk op de zenuwen werken. Daarnaast hoef je op Multiverse ook geen muzikaal avontuur te verwachten. De gitaarpartijen blinken uit in eenvoud en klinken ook steeds weer heel erg hetzelfde, als een zelfde kunstje dat steeds wordt herhaald, als een plaat die steeds blijft hangen. In de jaren negentig is dit allemaal al eens voorbij gekomen met bands als Cocteau Twins of Mazzy Star, die er wel in slaagden om met een gevarieerd en uniek geluid de aandacht van de luisteraar vast te houden. Met ‘Don’t Wait For Me’ gaat weliswaar het tempo iets omhoog, maar het blijft hoe dan ook een zeer slap Cure- aftreksel. Het is zowaar een behoorlijke uitdaging om het gehele album in één keer uit te zitten, maar de conclusie dat hier werkelijk niemand op zit te wachten is dan al lang getrokken.
Flying Moon In Space - ZweiHet is grappig om te beseffen dat je door een albumhoes op het verkeerde been...
Lunar Vacation - Inside Every Fig Is A Dead Wasp Lunar Vacation is een indiepopbandje uit Atlanta, Georgia. De kern van de...