2022-10-26
Het gaat zoals het gaat. Dat is de rode draad van de nieuwe plaat van de bluesformatie Black Cat Biscuit. De vijf heren uit België noemen zichzelf een blues & roots band. Na beluistering van The Way It Is slaat de wijzer door naar blues.Op The Way It Is staat de mondharmonica staat centraal op de meeste nummers die rustig aftrappen. Specifiek accent van de band is de ruimte die de blues harp krijgt tezamen met het blues gitaarwerk. Daarbij is het vooral samen spelen en niet de ander uit de wedstrijd spelen. De combinatie blues harp en gitaar klinkt dan ook verzorgd en gewaagd aan elkaar. Binnen de formatie speelt Mark Sepanski de blues harp en her en der verzorgt hij achtergrondvocalen. Hiermee krijgt hij veel ruimte in de songs.
Black Cat Biscuit speelt blues zonder fratsen. Alles in een keer opgenomen. Op de traditionele manier. Spelen maar; tape aan en als het effe kan in een take. Zo klinkt de plaat ook. Uiterst traditionele blues die herkenbaar is en goed in het gehoor ligt.
Alles keurig binnen de lijntjes. Strak en netjes. De composities zijn prima, maar er zijn geen uitschieters waar je voor naar repeat knop loopt.
‘Heart Is Burning’ weet het meest te bekoren. Deze song springt er echt tussen uit. Een rustig nummer waarbij een ieder zich eerst inhoud en waarbij de gitaar heerlijke lome bluesnoten weet te raken. Het bevat heerlijke, rustige accenten, waarbij ze een sfeer weten neer te zetten. Een sfeer van dreiging, warme dagen en lange autotochten door de woestijn. Je verwacht dat ze nog even het gas er op doen op het eind. Maar dat blijft gelukkig uit. Het blijft bij dreiging en verlangen. Het is daarmee het hoogtepunt van de plaat.
Na ‘Heart Is Burning’ is het accent weer traditionele bues met midtempo songs zoals ‘Wheels’ en ‘Don’t Need Your Love No More’. Bij de afsluiter ‘Two Seconds Man’ begint de plaat echt te leven. Iets meer tempo en wat meer vocale branie, heerlijk blues harp en gitaar vuurwerk. Als Black Cat Biscuit wat meer uit de bocht vliegt, gaat de plaat leven. Ze rijden wat dat betreft op deze plaat iets te veel in de vijfde versnelling. Maar dat is zoals het is zullen ze zeggen.
Marina Allen - Centrifics Marina Allen is een singer-songwriter uit de Verenigde Staten, wonende in...
Tess Parks - And Those Who Were Seen Dancing De meeste artiesten zullen Nietzsche niet zomaar aanhalen; vaak is er dan...