“Marina Allen is een muzikant die maar een paar keer bij decennium voorkomt . Marina schrijft prachtige melodieën en briljante teksten, drukt haar ideeën uit met een ongewone stem van buitengewone diepte en reikwijdte, denkt in fantasievolle arrangementen en navigeert voortdurend op het snijvlak tussen te veel en te weinig.” Zo wordt ze aangeprezen door de platenmaatschappij. De praktijk is echter weerbarstiger en minder lovend dan de warme woorden van de platenmaatschappij. Marina is met name interessant voor mensen die naar teksten luisteren, want muzikaal is er niet veel te genieten.
De plaat is vooral sober. Sommige stemmen spreken je meteen aan. En sommigen niet. Neem bijvoorbeeld ‘New Song Risen, waarbij Marina een beetje met een piepstem zingt. Bij ‘My Stranger’ denk je soms aan de geweldige band Mazzy Star. Rustig en spaarzaam. En dat is het enige prima nummer. Er komt namelijk wat sfeer naar boven. ‘Foul Weather Jacket Drawing’ klinkt dan weer excentriek en kunstzinnig. Met een tegendraadse melodie waarbij love is pain het thema is.
Afsluiter ‘Gardiner’s Island’ begint met een gitaar en een basloopje en is kenmerkend voor de plaat. Sober en folky voor bij een gezellig kampvuur, maar niet om thuis te beluisteren in je luie stoel. Luisteren in de buitenlucht op de camping bij een haardvuur daar zal deze muziek het meeste gewaardeerd worden.
Centrifics bevat 10 nummers in 33 minuten en dan is de plaat alweer voorbij. Karig is de gedachte die blijft hangen na het beluisteren van het album. Welke doelgroep past dan het beste bij Marina? De liefhebbers van Fiona Apple en Joni Mitchell. Kortom liefhebbers van de grote namen in een genre dat niet bekend staat om pakkende songs waar je vrolijk van wordt.
Wolf Vanwymeersch - The Early YearsMet een albumtitel als The Early Years verwacht je dat de artiest in...
Black Cat Biscuit - The Way It Is Het gaat zoals het gaat. Dat is de rode draad van de nieuwe plaat van de...