Op Giant Palm heeft Bock haar postpunkverleden ver van zich af geduwd en zij richt zich nu voornamelijk op folk. Ondanks dat Bock een Braziliaanse vader heeft, horen we die zonnige kant van haar genen maar een heel klein beetje terug in de folk, die stevig in de jaren zestig is geworteld en wat sombertjes overkomt. De toevoeging van wat extra instrumenten (vooral blazers) aan de drums, bas, toetsen en gitaarbasis zorgt er voor dat de aandacht goed wordt vastgehouden. Daarnaast heeft Bock een licht hese en fragiele stem die sterk lijkt op die van de Amerikaanse folk zangeres Mia Doi Todd.
De plaat begint met een soort van drone, voordat Bock invalt en een spannend folkliedje van het titelnummer maakt. De daaropvolgende serene folk wordt spannender gemaakt door dissonante blazers in ‘Tou’ en wat mannelijke zang (‘Every Morning’). Het psychedelische ‘Dim Dum’ komt wel heel zweverig over, maar wordt gevolgd door ‘Working’ dat als een verstild folkliedje begint, maar waar halverwege een lekker loom tempo invalt. ‘Campervan’ is een bol van de spanning staand beklemmend liedje over het verlies van een dierbare en is exemplarisch voor de overwegend sombere teksten die, hoe verrassend, over verlies en verwrongen relaties handelen.
De plaat sluit af met een in het Portugees gezongen liedje (‘O Morro’) dat na een track met de titel ‘Instrumental’ staat. Helaas komt dit instrumentale, licht jazzy, deuntje een beetje overbodig over omdat we de delicate stem van Bock hier heel erg missen. Desondanks is Giant Palm een prettig in het gehoor liggend album van Naima Bock die sterk debuteert.
Σtella - Up And AwayLaten we eerlijk zijn, bij de gedachte aan Griekse artiesten denken we toch...
Wolf Vanwymeersch - The Early Years Met een albumtitel als The Early Years verwacht je dat de artiest in...