Erja zegt dat ze op deze plaat de hardere rockbands uit de jaren ‘60 en ‘70 wil eren.
Deep Purple, Led Zeppelin en Uriah Heep zijn bands die ze thuis veel hoorde op de draaitafel van haar moeder en die sound komt ook terug op bijna de hele plaat. De hoes en foto’s zien er in ieder geval al tiptop uit. Het bevat een prachtige binnenhoes waar Erja er met bijzondere lange gevaarlijke vingernagels op staat.
‘Waiting For The Daylight’ is zo’n stevig gitaarnummer met een muur aan gitaarwerk dat er op deze plaat uitschiet. De gitaarsolo’s en hardrocksound is prima. De vocalen van Erja zijn net wat aan de te lichte kant om de stevige rocknummers naar een nog hoger niveau te tillen. ‘Diamonds On The Road’ is ook een stevig rocknummer, maar heeft een langzamer tempo, waardoor haar stem beter tot haar recht komt.
‘You Talk Dirty’ bevat roots die afkomstig zijn van Black Sabbath. Lekkere vuile gitaren. Echter het lichtgewicht stemmetje van Erja verzuipt daar net als eerdergenoemd een beetje in. Ze mist de power om het nummer echt te dragen. We zijn immers allemaal zo voorgeprogrammeerd dat er bij hardrock een rauwe krachtige stem hoort. Die stem heeft Erja niet en dat valt dan tegen.
Afsluiter ‘The End Of Music’ is het mooiste nummer. Het heeft een rustig tempo en onder het Hammond orgel komt de stem van Erja wederom beter naar voren. Dit nummer klinkt meer blues en soul en dat genre past beter bij haar stem.
Nieuwe fans zal Erja met deze plaat niet winnen. Voor de bestaande fans is Waiting For The Daylight een leuke aanvulling in de collectie die wat meer hardrock georiënteerd is.
Hunter Complex - Airports And PortsLars Meijer gaat schuil achter de naam Hunter Complex . De achtergrond van...
The Autumn Almanacs - As Far As The Eyes Can See ‘Summer Of Love’ geeft direct het muzikale kader aan. Elf eigen composities...