2023-02-13
Wie herinnert zich het eerste album HOME van The Offering nog? Wij wel! En dan vooral aan de manier waarop verschillende metal subgenres naadloos in elkaar geweven werden, zonder dat dit geforceerd of ‘over the top’ aanvoelde. Je kon praktisch iedere metalband aanwijzen en er kwam wel een element van terug op HOME. Van Slipknot tot aan Judas Priest naar Devin Townsend of zelfs vlagen black metal of grindcore. Niks was en is te gek voor dit viertal uit Boston, die hiermee voor zichzelf de lat onnoemelijk hoog hebben gelegd. Toch zijn ze die uitdaging aan gegaan in een tijd van een wereldwijde uitdaging, die begint met een ‘c’. Diamanten ontstaan onder druk, maar geldt dat ook voor de opvolger met de naam Seeing The Elephant?De mensheid liet zich niet van zijn mooiste kant zien rond 2020. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een event als de protesten rondom George Floyd. De titel van dit album komt voort uit de manier waarop de band dit soort events ervaren heeft. Tel daarbij op dat gitarist Nishad George te maken had met zijn vader, die leed en overleed aan kanker, en je snapt dat dit niet het meest optimistische album is. “God is dead and disappointed – Your God is not a father to us.” wordt er verkondigd op openingstrack ‘WASP’. Hiermee rekenen ze meteen af met alle Capitool-bestormers en Trump-aanhangers. Alles wat Amerika hypocriet maakt en wat er verkeerd is, wordt aan de kaak gesteld.
Seeing The Elephant is qua sound en stijl een stuk strakker dan zijn voorganger, waarbij ze de wat meer extremere metalgenres er aan de zijkanten hebben afgesneden. Zodoende komt de boodschap een stuk beter over, zonder dat er té veel aandacht gaat naar de muzikale uitstapjes. Neemt niet weg dat er muzikaal nog altijd linkjes te leggen zijn met bands als Slipknot, System Of A Down, Periphery, Judas Priest of Devin Townsend. Het blijft bombastisch en intens, waarbij er met nummers als ‘Tipless’, de titeltrack en ‘Tiny Disappointments’ het gas wat terug genomen wordt. Vooral laatstgenoemde is bijzonder te noemen. Een bijna poppy ballade over hoe men overweldigd kan raken door telkens weer van die kleine teleurstellingen in de mensheid. The Offering windt er geen doekjes om. Of wat te denken van de prachtige climax in afsluiter ‘Esther Weeps’?
Hoewel het album met 10 tracks meer nummers telt, is het qua speeltijd ongeveer net zo lang als zijn voorganger. Waarbij het neerkomt op ongeveer 51 minuten. En toch? Ondanks dat het allemaal een stuk strakker is en er nog meer dan genoeg te ontdekken is, doet het wel een beetje onder voor zijn voorganger. Juist omdat het ergens ook wat meer van hetzelfde is allemaal. Goed, de spanning en de impact van het eerste album heeft het allicht niet helemaal te pakken, maar Seeing The Elephant is toch echt wel een puik metalwerk.
Ásgeir - Time On My handsAls er iemand is die het geluid van zijn thuisland goed in muziek weet om te...
The Murlocs - Rapscallion Rapscallion is alweer het zesde volwaardige album van The Murlocs ....