2023-03-12
Er zijn weinig popmuzikanten die de meningen zo verdelen als U2-frontman Paul Hewson, beter bekend als Bono. Met U2 verkocht hij miljoenen platen en de bekendheid die dat met zich meebracht probeerde hij aan te wenden om de wereld een beetje beter te maken. Maar met dat laatste maakte hij zich bij veel mensen niet erg populair. Toch verkoopt U2 nog steeds grote zalen uit, ondanks dat de band al decennia geen echt goede platen meer heeft gemaakt. Het laatste reguliere studioalbum is inmiddels alweer ruim vijf jaar uit en binnenkort verschijnt er een album met heropnamen van oude hits. Het lijkt erop dat de inspiratie een beetje op is. Het aanstaande album heet Songs Of Surrender en het is overduidelijk gekoppeld aan Bono’s recent verschenen boek Surrender (40 Songs, Eén Verhaal). In dit boek haalt Bono herinneringen op aan zijn leven, zijn muzikale carrière en zijn carrière als activist. Hij doet dit aan de hand van veertig songs uit het oeuvre van U2, waarvan de helft van één van de latere albums afkomstig is. Het thema van de song is dan het beginpunt van het hoofdstuk, al is deze link soms vrij losjes en bovendien gaan de hoofdstukken soms opeens een heel andere kant uit. Maar het geeft wel een soort leidraad.
Hoofdstukken als ‘Two Hearts Beat As One’ en ‘With Or Without You’ gaan bijvoorbeeld over Bono’s vrouw Ali, waar hij al sinds zijn tienerjaren mee samen is. Hoeveel beroemde popmuzikanten doen hem dat na? En waar het nummer ‘Where The Streets Have No Name’ is geïnspireerd door Bono’s ervaringen toen hij vrijwilligerswerk deed in een voedselhulppost in Ethiopië, gaat het gelijknamige hoofdstuk hier dus ook over. Ja, dat lees je goed, Bono deed in de jaren ’80 vrijwilligerswerk in Ethiopië. Hoeveel beroemde popmuzikanten doen hem dát na?
Surrender geeft een mooi, zij het niet-chronologisch beeld van de begindagen van U2. Over hoe een zeer gemiddeld bandje met ontzettend veel doorzettingsvermogen, een slimme manager en heel veel geluk uiteindelijk een platendeal weet te krijgen en voor steeds vollere en daarna steeds grotere zalen gaat spelen. En de rest is geschiedenis, zullen we maar zeggen. Deze geschiedenis wordt in Surrender overigens ook beschreven, maar minder uitgebreid dan de begindagen.
Daarnaast schrijft Bono veel over Ali, zijn jeugd in Dublin, zijn jong overleden moeder Iris, en zijn activisme. Dit laatste is voor de muziekfans het minst interessant. Bono heeft zich keihard ingezet voor schuldenverlichting voor arme landen en voor bestrijding van Aids en zijn bekendheid heeft deuren geopend die voor gewone activisten waarschijnlijk gesloten zouden blijven. Maar bij het zoveelste verhaal over een ontmoeting met een Amerikaanse president weet je het op een gegeven moment wel. Sowieso komen er ontzettend veel beroemdheden voorbij. Maar ja, als ik Nelson Mandela en Johnny Cash had ontmoet, zou ik het in mijn memoires ook niet onvermeld laten.
Voor fans van U2 is Surrender een interessant boek en dan met name de delen die echt over de band gaan. Verder is het interessant om over Bono’s drijfveren te lezen. Surrender is met ruim zeshonderd pagina’s overigens wel een flinke pil, waar je even wat tijd voor moet uittrekken. De haters zullen door Surrender niet van mening veranderen, maar dat lijkt ook niet Bono’s bedoeling te zijn.
Nikki Lane - Denim & DiamondsDe Amerikaanse Nikki Lane heeft zich de afgelopen paar jaar ontpopt tot een...
Pixies - Doggerel In de jaren ’80 en ’90 maakt de Amerikaanse band Pixies vier albums en EP...