Op dit eerste studio album, Feast or Famine, hoor je een stoere, filosoferende man met een rauwe stem, die zijn zang ondersteund met een gitaar (zowel electrisch als akoestisch) en vele andere instrumenten. Ook wordt er gretig gebruik gemaakt van tweestemmige zang, dat iets goeds toevoegt. Ragans stem klinkt wat agressief, emotioneel en geleefd, als die van Tom Morello, Corey Taylor en Geoff Lagadec. Dit klinkt akoestisch meestal even goed als met een band erachter, zo ook in dit geval.
In ‘For Broken Ears’ vult de mondharmonica de stiltes tussen de coupletten en refreinen op. Op nummers als ‘California Burritos’ en ‘It’s What You Will’ is de beurt aan de accordeon en viool. ‘Don’t Cry’ is het meest popachtige en vlotte nummer van het album, maar het valt niet uit de toon. ‘Symmetry’ is een rustig, melodieus en heel intiem nummer. ‘Do You Pray’ is pure bluegrass, alleen een Hillbilly-accent ontbreekt nog. Een tweede vrouwenstem maakt het nummer compleet.
Chuck Ragan is een troubadour, die protesteert en zingend verhalen met een boodschap, een moraal verteld. Bouw een kampvuur en Ragan zorgt voor de juiste sfeer. Het lijkt afkomstig uit de bergen in West Virginia. Het materiaal op dit album is naar eigen zeggen het meest volwassen materiaal dat Ragan heeft gemaakt. Hij is wat ouder nu, en op dit album is te horen wie hij is.
Het album is, ondanks het feit dat het vrijwel helemaal door één man opgezet is, vrij gevarieerd. Er zijn veel genres te ontdekken in de muziek van Ragan. Het draait hier om songwriting en talent, niet om het gebruiken van de beste technische snufjes voor een optimaal resultaat. Terug naar de traditionele folk; even heel wat anders.
Kevin Drew - Spirit If...Voluit heet deze cd Broken Social Scene Presents: Kevin Drew – Spirit If......
The Setting Son - The Setting Son Soms weet je ineens bijna zeker dat reïncarnatie bestaat. Anders kun je het...