2023-04-30
Wanneer je het artwork van het tweede album van Drenalize onder ogen krijgt hou je je hart vast; twee grote vogelklauwen staan op het punt de in kettingen gewikkelde zanger (Chris Voltage) op te pakken. Als de muziek net zo clichématig is als deze wanstaltige cover dan zijn we snel klaar met Edge Of Tomorrow. Gelukkig valt het nog een beetje mee wat we op het tweede album van deze Franse band voorgeschoteld krijgen, maar Drenalize (rare naam overigens) zal er ook geen potten mee gaan breken.De hardrock op Drenalize is sterk beïnvloed door de (oude) Scorpions en Judas Priest. Het komt voor een deel ook door de wat nasale stem van Chris Voltage (heet de man echt zo?) die wel wat van Klaus Meine in zijn jonge jaren weg heeft. Kortom we gaan met de muziek van een flink aantal jaren terug in de tijd, toen bands nog gemakkelijk weg kwamen met dit soort albums omdat het aanbod veel lager was. In de hedendaagse stroom aan releases gaat dit matige album volledig ondersneeuwen. Dat is zeker.
Het is niet superslecht wat de heren ons voorschotelen, maar het hangt aan elkaar van de clichés. De heren weten de instrumenten te bespelen, maar bij elke song heb je het idee het al eens gehoord te hebben, met als tragisch dieptepunt de kleffe ballad ‘Thirty More Seconds’ dat gevolgd wordt door het instrumentale, met sterk door Judas Priest beïnvloed gitaarwerk, ‘Passage En Force’. Voor het zover is hebben we te maken met de vlotte, maar anonieme rockers ‘Strangers In The Mirrors’, en ‘Eternal Eclipse’ en de stamper ‘No Miracle’.
Na die vermaledijde ballad gaat Drenalize dus druistig in dezelfde stijl voort, om tegen het einde bij de halve ballad ‘Something To Believe In’ bij Def Leppard uit te komen. Dan kunnen we die invloed ook nog even afvinken. Het maakt van Edge Of Tomorrow een dertien in een dozijn plaat die het ene oor in en het andere weer uit gaat. Prima als je de vintage hoek in wil duiken, maar dan moet je je wel onderscheiden en dat doet Drenalize in het geheel niet.
Patroness - FatumMan, man, wat gebeurt er toch bij onze zuiderburen? De hoeveelheid goede...
Mantah - Evoke Zo zit je als wijsneuzerige recensent te beweren dat Nu-metal uit België wel...