2023-05-15
Zweden is een land waar veel goede metal vandaan komt, maar gek genoeg valt er op het gebied van symfonische metal in Zweden niet zo heel veel te beleven. De bekendste namen komen uit landen als Finland, Nederland en Italië. Natuurlijk is er Therion, maar die begon ook ooit haar carrière in de deathmetal, de stijl waar de Zweden erg goed in zijn. Of Emetropia symfonische metal echt op de Zweedse kaart gaat zetten is maar de vraag. Haar debuutplaat Equinox is zeer zeker adequaat, maar ontbeert nog een beetje het vernuft dat de grote namen kenmerkt.Emetropia is opgericht in 2017 en bestaat uit zes muzikanten waarvan zangeres Lisa Wallenberg de vocale blikvanger is. Haar sopraan is licht klassiek te noemen en past prima binnen de sterk door Therion beïnvloede muziek. De negen songs zijn door toetsenist/ zanger Liam Strand geschreven en zijn vaak zwaar georkestreerd, maar door de vrij open productie klinkt het zeker niet heel erg dichtgesmeerd. Het tekstuele concept over de Equinox Saga past er prima bij zodat we ook een beetje de term ‘sprookjesmetal’ mogen opvoeren.
Equinox klokt een klein uurtje en de negen songs zijn over het algemeen vrij voortvarend en staan behalve vol van orkestraties ook nog eens goed gevuld met koren. Het maakt dat het soms behoorlijk bombastisch is allemaal, maar gelukkig is het niet echt zoetsappig, wat mede komt doordat er twee gitaristen (Olle Renius en Jonatan Jakobsen) in de band zitten die er wel voor waken dat de term metal wel degelijk gevoerd mag worden. In alle songs staat vooral de mooie heldere stem van Lisa Wallenberg centraal, maar soms krijgt zij wat ondersteuning van Liam Strand, maar dat is niet altijd een succes te noemen want zijn bijdrage in ‘Fall’s First Storm’ zit tegen het valse aan. Laat Lisa het gewoon lekker uitzoeken met de koortjes, want zij redt zich wel.
Het manco van Equinox is toch wel een beetje dat de vlotte songs onderling wat uitwisselbaar zijn. Omdat er ook veel in een zelfde ratelend tempo wordt gespeeld krijg je toch wat het idee naar een lange track te luisteren. Uitzondering hierop is ‘The Firts Leaf Falls’ dat wat meer speelt met tempo en gelijk ook het hoogtepunt op dit album is. Ook al vanwege de fraaie prestatie van Wallenberg. Daarnaast is ook ‘Procession Of The Kings’ een dijk van een song, maar is het afsluitende epische ‘His Final Endeavor’ wat langdradig.
Equinox scoort een ruime voldoende en zal liefhebbers van symfonische metal gaan aanspreken. Als de band er nog iets meer compositorisch vernuft ingooit en ook af en toe eens wat gas durft terug te nemen ligt de wereld aan hun voeten.
Virus Inhumanity - Infectious Virus Inhumanity is een metalband uit België. De band bestaat pas sinds...
Patroness - Fatum Man, man, wat gebeurt er toch bij onze zuiderburen? De hoeveelheid goede...