Lambchop - The Bible Recensie op Podiuminfo

2023-03-01 Kurt Wagner zit vol met tegenstellingen. Ziet hij zichzelf niet als een gelovig persoon, dan komt hij nota bene met een album getiteld The Bible. Toegegeven, nog niet eerder klonk zijn band Lambchop zo spiritueel. De tien nummers op de zestiende langspeler gaan vooral over de essentie van het leven en de bewustwording van sterfelijkheid. Het is ingegeven door de (mantel)zorg om zijn vader die hem heeft doen nadenken over hoe hij zelf oud wilt worden. Zeker nu hij zelf de zestig ruim is gepasseerd voelt hij dat zijn beste jaren achter hem liggen.

Het is dan ook interessant dat hij juist dit album, dat zo persoonlijk is, eens niet zelf produceerde. Hij liet dat nu over aan Ryan Olson (Poliça) en Andrew Broder (Fog). Het zijn twaalf geïmproviseerde pianostukken van Broder, opgenomen in een studio op aanvraag van Wagner, die de basis vormen van dit album. Hiermee ging hij met lokale muzikanten een - tot studio omgebouwde - verlaten verffabriek te Minneapolis in. Het resultaat is niet in een genre te plaatsen en waarom zou je dat ook willen, als het zo goed klinkt?

Opener ‘His Song Is Sung’ begint als een langzame opwarmer. De strijkers en piano brengen ons langzaam in zijn vaders kamer. De allereerste zin “The room is warmer than it should be” dekt direct de lading. Hij meet zijn eigen sterfelijkheid af aan die van zijn vader, terwijl hij tegelijkertijd terugkijkt op zijn eigen carrière: “Now these days are measured by the number/Thirty summers from today” . Hoe anders is het opvolgende nummer ‘Little Black Boxes’. Hier worden zowel house elementen als rockgitaarsolo’s ondergebracht in een door funk en disco gedomineerd nummer. Heerlijk! Enkel de door autotune gezongen tekst zal muziekliefhebbers verdelen.

De toevoeging van zangeres Madison Hallman op ‘Whatever, Mortal’ en ‘Police Dog Blues’ zorgen voor een gospel-achtige sfeer. Het laatstgenoemde nummer staat niet voor niets centraal op het album. Het vertelt impliciet over de George Floyd protesten, terwijl de titel genomen is van een Blind Blake lied, uitgebracht in het jaar dat zijn vader werd geboren. Toeval? Het lijkt niet te bestaan in de wereld van Wagner. Zoals hij zelf al zingt in ‘A Major Minor Drag’: “I’m at war now with the obvious”. Hij weet teveel combinaties te vinden om toeval toe te laten. Zijn mooiste tekstuele vondst komt op ‘So There’, waar hij ons emotioneel toezingt: “My eyes are open like a screen door to your heartbeat” .

Heel even weet hij ons terug te brengen naar zijn Nashville wortels. Op de ballade ‘Dylan At The Mousetrap’, horen we de pedal steel guitar. Op de rest van het album zijn het vooral de invloeden van jazz, soul, elektronica en americana die overheersen. Wagner weet deze diversiteit aan muziekstijlen te gebruiken om te reflecteren op zijn leven “where I was better, not so sad as foolish” (‘Every Child Begins The World Again’). Niet eerder klonk melancholie zo hoopvol.

Recensent:Hendrik Goos Artiest:Lambchop Label:City Slang