2023-05-01
Will Sheff loopt al enkele jaren met de gedachten rond om zijn band Okkervil River op te doeken. Opgericht in 1998 met enkele schoolvrienden uit New Hampshire (USA), brachten zij in twintig jaar tijd negen studioalbums uit. Op Away [2016] hintte Sheff al op een afscheid met, nota bene het openingsnummer, ‘Okkervil River R.I.P.’. Hierna kwam nog wel In the Rainbow Rain [2018] uit en was dit jaar de band nog live te zien in Nederland. Zou Sheff toch teruggekomen zijn van zijn besluit? Hoe dan ook, hij heeft in ieder geval een soloalbum gemaakt.Nothing Special verwijst naar zijn vriendschap met Travis Nelsen. Hij was de drummer voor de band van 2003-2010 en overleed in 2020, tijdens de pandemie. Zij wisten elkaar keer op keer te vertellen dat zij niet zo speciaal waren. Om uit deze neerdalende spiraal van zelfspot te komen, probeerde Sheff het contact met hem te verbreken. Zoals hij op de titleltrack ook zingt: “It’s time to say it’s done, I’m not getting what I want/ ../ When I’ve lost it, I’m finally free to be nothing special.” De vrijheid die hij zichzelf nu toe-eigent, is de opmaat voor het album.
Toch blijkt dat Sheff moeite heeft om helemaal los te komen van zijn band. Hij omringt zich met Okkervil bandleden Will Gaefe en Benjamin Lazar Davis, aangesterkt met Christian Lee Hutson. Hij noemt dit trio zijn begeleidingsband ofwel “The dirty shitty dirt boys”. Daarnaast zijn op het album vrienden als Zac Rae (Death Cab For Cutie), Eric D. Johnson (The Shins) en Jonathan Meiburg (Shearwater) te horen. Het duet ‘In The Thick Of It’ met Cassandra Wilson is echter het absolute hoogtepunt op het album. De manier waarop zij samen in alle rust de muziekindustrie kritisch bezingen is zowel wonderschoon als treffend: “You give me a dollar, I’ll do some, or all/Of my perfectly middlebrow blues/../ It’s a dance that you do in the thick of it”.
Er is overigens nog veel meer te genieten. De gitaar op ‘Estrangement Zone’ is prachtig en ook de warmte die ‘Like The Last Time’ uitstraalt maakt indruk, al lijkt gitaar hier eerder voor een verstoring te zorgen. Het langste nummer op het album, ‘Holy Man’, klinkt als een antwoord op ‘#9 Dream’ van John Lennon. Sheff laat hier vooral horen een unieke tekstschrijver te zijn, al gaat op de vloeiende, melodische, klanken bijna zijn mooiste zin verloren ( “I take the world’s full weight on my tongue” ).
Sheff heeft geen haast. Op zijn solodebuut neemt hij de tijd om zijn eerdere projecten (Okkervil River, Shearwater) los te laten. Het is hierdoor een album dat nergens piekt. Sterker nog, na het beluisteren laat het je enigszins onbevredigd achter. Gek genoeg blijf je de plaat keer op keer opzetten, aangezien het toch wel iets speciaals heeft.
Ślina Trzaska - Ślina TrzaskaHet Poolse kwartet Ślina (‘Speeksel’) werkt op hun derde album samen met...
Moonchy & Tobias - Wild Eye Wild Eye is alweer het zesde album van het avant garde duo Moonchy &...