2023-05-15
De Australische Stella Donnely schreeuwde op haar debuut, Beware Of The Dogs [2019], om aandacht. Het werd in haar thuisland gewaardeerd; zij ontving een jaar later een NME Award voor het album. Voordat zij de opvolger kon gaan maken, moest zij eerst afstappen van haar obsessieve controlerende karakter, dat gedurende haar tournee erger werd. De pandemie zorgde voor enige rust en verandering. Zij werd vogelspotter en ambassadeur voor Birdlife Australia in 2021 en reisde hiervoor het land door. In die tijd schreef zij ongeveer veertig nummers. Was de gitaar de basis voor haar eerste album, op Flood is het de piano.Als je de eerste twee nummers beluistert, hoor je in eerste instantie een logisch vervolg op haar vrolijk klinkende debuut. Ook hier weet zij wederom lastige onderwerpen aan te snijden. Zo gaat ‘Lungs’ over een huisontzetting, gezien vanuit een kinderperspectief (“Don’t watch us when we leave/Won’t let you see us” ). Op ‘How Was Your Day” zingt zij over haar eigen obsessieve gedrag: “We let our patterns of bad behaviors take over/I’m no longer keeping score/Levelheadedness has made way for a disastrous love, I know it, you know it.” ).
Hierna komt er een kentering: melancholie neemt over en Donnelly laat een andere geluid horen. De subtiele tonen van de flügelhorn bijvoorbeeld op ‘Restricted Account’ geven dit nummer een serieus tintje. Op het door piano gedreven ‘Underwater’ geeft zij ons een feitelijke weergave voor huiselijk geweld. De ervaring die zij opdeed toen zij werkte voor een vrouwen-en kinderopvang leerde haar: “They say it takes a person seven tries to leave, I can remember at least five.” . Haar emotieloze toon van zingen maakt (gek genoeg) indruk hier.
Er zijn hierna nog meer hoogtepunten. ‘Move Me’ belicht over een aflopende liefdesverhouding ( “It was never going to be a good time/when you said you had to talk to me” ). Titelnummer ‘Flood’ blijft lang in je hoofd zitten, met name door de zin “I’m taken out to sea in the flood/Swimmer looking for the line”. Hoe zij het overlijden van haar oma op ‘Oh My My My’ verwoordt is prachtig. (“Found your camera, blurry existence / Took a village, watched my dad cry” ). De pianoklanken op afsluiter ‘Cold’ brengen de eerdere nummers in herinnering. De slotzin “you are not big enough for my love” zal menig concert met samenzang gaan afsluiten.
Donnelly had de foto van de groep steltlopers die de hoes sieren nodig om het album samen te stellen uit de nummers die zij geschreven had. Haar ene obsessie versterkt de andere; die van ‘control freak’ overheerst. Hierdoor zij weet op haar tweede album het verschil te maken. Wie anders durft het aan om piano- en flügelhornklanken te verkiezen boven synthetische pop? Met Flood poetst ze de onvolwassenheid van haar debuut meer dan weg.
Special Interest - EndureOok zo gek op de combinatie van punk- en dansmuziek? Niet? “If you don’t...
Fra Fra Sound - Kula Wroko Kibri Met hun twaalfde album herdenkt Fra Fra Sound zowel hun veertigjarige...