2007-08-27
De inmiddels 35-jarige Amerikaanse zangeres Beth Hart timmert al weer een jaar of tien met redelijk succes aan de weg. Pas in 2004 weet ze met haar album Leave The Light On definitief door te breken. Althans in Nederland. Na het uitkomen van de dvd-registratie Live In Paradiso in 2005 kan ze bij mij niet zo heel veel verkeerd meer doen, want die opname is misschien wel het allermooiste wat ooit in mijn dvd-speler heeft gezeten. Nog nooit heb ik zoveel kracht en energie, maar ook emotie en gevoel van een live-optreden zien afspatten als op deze Paradiso-registratie. Degene die de dvd kennen of Beth Hart live aan het werk hebben gezien, zullen dit ongetwijfeld met me eens zijn.
Het is helaas een vaststaand feit dat de studioalbums van Beth Hart nooit dit live-niveau zullen halen. Alhoewel, haar allernieuwste album 37 Days komt toch wel behoorlijk in de buurt. De reden van de titel 37 Days is het feit dat het gehele album in 37 dagen is opgenomen en afgemixt en er is veel aandacht aan besteed om haar stem zo natuurlijk mogelijk te laten klinken. En dat is op deze nieuwe schijf uitstekend gelukt! De cd is overigens in afwijking van haar voorgaande cd’s geproduceerd door de Deen Rune Westberg.
Vocaal staan de veertien songs als een huis en laat ze haar huig weer trillen op een manier zoals alleen Beth Hart dit kan. En als ik mijn ogen sluit dan stel ik mij de nummers live op het podium voor en zie ik Beth hevig zwetend en kronkelend van inspanning de nummers aan het publiek toevertrouwen. Prachtig! De eerste vier songs, waaronder haar nieuwe single ‘As Good As It Gets’ zijn stuk voor stuk pareltjes van de bovenste plank. Een heerlijk dampende opening gevolgd door een paar rustige en emotionele ballads als ‘Jealousy’ en ‘One-Eyed Chicken’.
Ondanks dat ook de nummers daarna stuk voor stuk prima songs zijn, merk ik toch dat mijn aandacht na het zesde nummer een klein beetje begint te verslappen. Pas in het tiende nummer ‘Heaven Look Down’ ben ik weer volledig bij de les en de songs die volgen zijn allemaal de moeite meer dan waard.
Evenals haar voorganger Leave The Light On is haar nieuwe album weer doorspekt met een flink stuk persoonlijke ellende waar ze in de loop der jaren mee te maken heeft gehad. Gelukkig is haar persoonlijke leventje weer aardig op orde en is ze ook in staat om zich in haar teksten weer te bekommeren over de ellende in de wereld. Muzikaal is op het hele album weinig spectaculairs te beleven en klinken gitaar, bas en drums behoorlijk vlak, maar dat is met zo’n dijk van een zangeres helemaal niet erg. 37 Days is op de dvd-registratie en de eveneens in Paradiso opgenomen live-cd na het beste wat ze tot nu toe heeft gemaakt.
Kula Shaker - StrangefolkNeem een willekeurige doorsnee Britpop band zonder speciale kwaliteiten, gooi...
Jay Colin - Truth & Soul De documentaire Dutch Touch (welke je hier kunt bekijken ) introduceerde...