2023-08-30
Shana Cleveland, die voornamelijk bekend is bij het brede publiek als succesvol frontvrouw van La Luz, heeft dit voorjaar weer van haar laten horen. Wat minder bekend, maar zeker niet onderdoend voor haar optredens in deze rockgroep, zijn haar soloalbums. Met Manzanita laat Shana Cleveland een andere kant zien van haar muzikale talent. Helaas voor ons blijft deze veelzijdigheid wat achterwege op haar nieuwste plaat. De 32-jarige singer-songwriter slaat met haar eigen albums een andere richting in dan met La Luz, waarmee ze al meerdere succesvolle albums heeft voortgebracht. Waar ze met laatstgenoemde voornamelijk de bloemetjes buiten zet met opzwepende feel-good rock, is ze op haar soloalbums ingetogener. Met haar nieuwste album lijkt de inmiddels doorgewinterde artiest een ode te willen brengen aan haar staat, Californië. Zo verwijst de albumtitel naar het oranjerode struikgewas dat zijn leefomgeving beperkt tot gebieden rondom de kuststaat, en ook in haar teksten refereert ze veelvoudig naar de Californische natuur.
Het instrumentele ‘Sheriff Of The Salton Sea’ is bijvoorbeeld zo’n referentie. Tokkelend brengt ze nog snel op melodieuze wijze een ode aan het gigantische zoutmeer, wat binnenkort wel eens door uitdroging verleden tijd zou kunnen worden. Of neem bijvoorbeeld het wat afwijkende nummer ’Ten Hour Drive Through West Coast Disaster’, waarin de zangeres zich lijkt te richten tot de luisteraar. Rouwend brengt ze de toenemende bosbranden van de afgelopen jaren onder de aandacht, welke ze vergelijkt met de horrorfilms uit het nabijgelegen Hollywood. Om vervolgens de vraag te stellen: ‘’Will you find a way to love this world?’’.
De zorgen zijn duidelijk. De staat Californië staat er kwetsbaar bij, en ook Shana Cleveland stelt zich in de andere nummers zo kwetsbaar op als hangende madeliefjes. Met een oranjerode gloed op haar gericht probeert ze de natuur weer tot leven te brengen door subtiele teksten en melodieus gitaarspel. Glooiend is het nummer ‘Quick Winter Sun’, waarin de ene melodie schitterend gevolgd wordt door de volgende. Ware het niet dat het nummer enigszins wegvalt tussen de andere nummers. Waar de Manzanita’s in Californië er op het eerste oog nog uitspringen, vallen deze na een lange wandeling weg tegen de achtergrond. Wat dat betreft is de albumtitel mooi gekozen, want hoewel de nummers stuk voor stuk prachtig in elkaar zitten, zijn ze na een tijd lastig van elkaar te onderscheiden. Moge de Californische natuur haar veelzijdigheid behouden, dan zal het volgende album van dit multi-talent dat voorbeeld ongetwijfeld volgen.
Ramkot - In Between Borderlines Ramkot is misschien wel de best gekozen bandnaam allertijden. Zonder dat je...
Lonnie Holley - Oh Me Oh My Het nieuwste album van Lonnie Holley is geen doorsnee album. Sterker nog,...