2024-08-29
In 2022 had de Rotterdamse singer-songwriter, die afstudeerde aan de Rockacademie in Tilburg, Oliver Pesch een flinke hit in Nederland. Met ‘Shelly (Lollapalooza)’ schopte hij het onder andere tot Topsong bij Radio 2 en de kenners voorspelden een grote toekomst. Datzelfde jaar trof ondergetekende de muzikant aan in het Amsterdamse Bostheater in het voorprogramma van Novastar. De frisse, misschien wat nerveuse, maar vooral enthousiaste jongen met gitaar kwam over alsof het hem allemaal ook maar was overkomen. Het openluchttheater was dan ook al flink vol gestroomd. Uiteraard kwam de eerdergenoemde hit, tot enthousiasme van het publiek, ook voorbij. Heel lang duurde het voorprogramma niet, maar blijkbaar is de muzikant bij uw recensent voldoende blijven hangen. Pesch had op dat moment een aantal maanden zijn debuutalbum uit en die is op de een of andere manier ergens op de burelen van Festivalinfo blijven liggen. Ook de tour bij het album is inmiddels wel voorbij en aankomend jaar zal er een opvolger verschijnen van debuutalbum Kid With The Dice. Dan kan je zeggen, joh, leg het album in een hoekje, want het is te laat voor een recensie, maar hoe vaak halen we in het verleden gemaakte muziek niet aan in gesprekken, op de radio, in films en series en ga zo nog maar even door. Dan kan het dus ook nooit te laat zijn om aandacht aan een album te besteden.
Pesch opent het debuutalbum met de titeltrack, waarop hij netjes klinkt, geen gerafelde stem en muzikaal is de boel radiovriendelijk geproduceerd door David Menkehorst (Roosbeef, Bertolf, Hennie Vrienten). Het is een lekkere opener die in de traditie van de West Coast ligt. Het blijkt de toon te zetten voor het gehele album. Maar wel met voldoende variatie. Zo klinkt Pesch mooi ingetogen op ‘Mesopatamie’, om vervolgens meer uitbundig te klinken op de eerdergenoemde hit. Raakvlakken zijn te horen in het werk van Jackson Browne, Paul Simon, maar ook en misschien wel vooral de sound van Neil Finn (Crowded House), bijvoorbeeld op ‘You Found A Lover’.
Op de elf songs laat Pesch een mooie balans horen tussen een verhalenverteller en een talentvolle muzikant. Het is dan ook smullen van koortjes, strijkers als op het speelse ‘You Drop Your Gun’ en veelzijdige zang zoals op ‘That `ll Be It’. Tegelijkertijd worden we op ‘Sheila & Andy’ flink verrast door fluitwerk, terwijl het nummer duidelijk twee gezichten kent wanneer op het tweede deel de mandoline tevoorschijn komt en de sfeer wat broeieriger aandoet dan op het vredige eerste deel. Hoogtepunten zijn het donkere ‘My Own Distorted World’ en het veelzijdige ‘Without A Hand To Hold’. Het zijn voorbeelden van de veelzijdigheid van hoe Pesch muzikaal en vocaal uit de hoek kan komen.
Kid With The Dice is een meer dan geslaagd uithangbord voor Oliver Pesch. Doordat er veel variatie te vinden is, is het de vraag welke kant Pesch op wil. Maar eigenlijk is het wel lekker om een muzikant niet in een hokje te (hoeven) stoppen en gewoon even af te wachten waar hij volgend jaar mee komt. We zijn benieuwd. Tot die tijd blijft het debuutalbum hier nog wel even spelen.
Maurice van Hoek - Changing LanesVoor wie in de zomer met de auto de vakantie tegemoet is gereden of een...
Bria - Cuntry Covers Volume 2 We kunnen met een gerust hart stellen dat country en western een flinke...