Zanger Ben Nichols heeft een dreigende, diepe klank. Dat leent zich uitstekend voor diepe, langzame liedjes. Op deze plaat ligt de nadruk op grote stadionrock. Dat begint met de stevige drums en jankende gitaren van ‘One Last F.U.’. Nichols gooit zijn opgekropte woede er gelijk uit. De toon is daarmee gezet en het duurt even voordat Lucero op zoek gaat naar de nuance in haar muziek. Vierde liedje ‘At The Show’ doet dat met een subtiele pianomelodie. En Nichols zingt haar wat vloeiender met funky gevoel.
Pas aan het einde vinden we meer soul in de muziek. Dat is gek voor een band uit Memphis. Want op ‘Time To Go Home’ horen we voor het eerst een bluesvolle lick in het gitaarspel. En een accordeon die de muziek gelijk van een aanstekelijke melodie voorziet. Een melodie geworteld in de historie van Stax Soul Records.
Should’ve Learned By Now is een album dat Lucero niet op haar best laat zien. Daarmee staat het in de schaduw van voorganger When You Found Me uit 2021. Daar liet Lucero horen dat de mix van stadionrock, soul en dreigende stemming kan samenkomen tot een overtuigend gehoor. Op Should’ve Learned By Now zingende gitaren niet, maar produceren ze vooral veel geluid. Zanger Nichols lukt het nu niet om de aandacht bij zijn verhalen te houden, maar komt vooral gefrustreerd over. Jammer van een goede band.
Dur-Dur Band - The Berlin SessionHet is nu bijna niet voor te stellen, maar ooit kende Somalië een...
Maurice van Hoek - Changing Lanes Voor wie in de zomer met de auto de vakantie tegemoet is gereden of een...