Het album is met haar dertien nummers en maarliefst 75 minuten de opvolger van Consign to Oblivion uit 2005. Dat album bevatten een thema rond de maya-voorspelling over het jaar 2012 en ook andere serieuze onderwerpen als de moord op Pim Fortuyn zijn vaak onderwerpen in de teksten. Ook op dit album is het luisteren en doornemen van de teksten zeker geen verspilling.
´Indigo´ is het eerste nummer van het album, wat tevens het instrumentale intro voor ´The Obsessive Devotion´ is, welke zonder pauze volgt. Met de lengte van tien minuten krijgen we een sterke opener die bewijst dat Epica haar kracht niet heeft verloren. De lage vocalen van Mark Jansen wisselen zoals altijd met de hoge vocalen van Simone Simons en worden ondersteund door meer dan alleen maar gitaren en drums. Keyboard is bijna het belangrijkste instrument bij deze vijf jarige band en staat regelmatig op de voorgrond.
Tussen al het geweld zijn er ook een aantal rustpuntjes: ‘Chasing The Dragon’ en ‘Safeguard To Paradise’, in welke Simons te horen is ondersteund door een akoestische gitaar, wat ook erg goed uitpakt. Dit andere gezicht van de band zorgt niet alleen voor variatie maar ook voor kippenvel! Dit bevalt erg goed.
Wie de albums van Within Temptation en Delain iets te poppy vindt heeft aan Epica een goeie, op ‘The Divine Conspiracy’ vind je gothic rock zoals het ooit bedoeld was. Heerlijk puur.
Gorefest - Rise to RuinVoor metal liefhebbend Nederland behoeft Gorefest weinig introductie meer....
Kula Shaker - Strangefolk Neem een willekeurige doorsnee Britpop band zonder speciale kwaliteiten, gooi...