2023-11-08
Inmiddels wordt er al ruim vijftien jaar geprobeerd om Straf in een hokje te plaatsen, omdat men daar nu eenmaal behoefte aan heeft en er vat op probeert te krijgen, want als dat niet lukt kunnen we er niet mee overweg. Zo lang wordt al geprobeerd te begrijpen waar het Brabantse muzikantencollectief mee bezig is en waar het werk voor staat. De Nederlandse liedjes zoals die eerder verschenen op Pompen Of Verzuipen en tijdens de theaterproductie Kuifkop, Stripfiguren Pissen Niet werden gespeeld, gingen daadwerkelijk alle kanten op. Dikwijls werd het randje opgezocht en nog vaker knalde het gezelschap dwars door de begrenzingen heen. Al dan niet hossend in polonaiseformatie terwijl de energieke Brabopolka het publiek in ververvoering bracht.Na enige tijd in een gesloten afdeling te hebben gebivakkeerd, is de karavaan inmiddels losgebroken en dendert het weer in volle vaart door het land. Deze keer is het excuus Zeppelin!, de eerder dit jaar verschenen volwaardige geluidsdrager die weliswaar gedurende een lange periode, maar in slechts enkele dagen is opgenomen. Het twaalf-tracks-durende verhaal begint met een ontspannen jazzy ‘Niets Aan De Hand’ en neemt de luisteraar mee naar de ontsnapping uit de inrichting, want het is er dan wel comfortabel: ”Ik hou mijn gemak, want het is hier warm en veilig en we krijgen iedere avond lekker warm te eten van een hoer in een verpleegsterspak”, maar de verleiding van een proefverlof met vijfentwintig euro op zak, dat proeven schijnt namelijk ook geld te kosten, is te groot. ‘Het Beest’ is los, opgejaagd door rauwe gitaren, en rockt wild. Met elektroden op het hoofd, een half pond Diazepam en dan nog steeds niet verdoofd, is tenslotte ook niet alles. De gevolgen worden uitvoerig beschreven en begeleid door allerlei muzikale stijlen waarin de klanken van banjo, contrabas, gitaar, accordeon, orgel, mondharmonica en allerlei andere blaasinstrumenten te ontdekken zijn.
De Brabanders kunnen ongemeen fel van leer gaan, maar durven ook een kwetsbaar geluid te laten horen zoals in het fraaie ‘Marie-Louise’. Wilder gaat het er aan toe in de stampende boogie van ‘Willem’. Het verhaal van de scheepskok die onderweg zijn tanden heeft verloren. Het valt niet mee wanneer je vijfentwintig jaar opgesloten hebt gezeten en vervolgens moet ervaren ”hoe buiten iedereen krankjorum is geworden”. De sfeer is soms beklemmend zoals in ‘De Klok’ maar wat wil je ook, de perspectieven voor de toekomst zijn ook niet al te best. “De trombone trekt de tranen, de banjo leidt je naar ‘t schavot, gekeeld met valse snaren en het grijpt je naar de strot”. Straks ben je dood in de grond, als een Nederlandse variant op Tom Waits’ ‘Dirt In The Ground’, daar waar iedereen gelijk is.
Zoals het verhaal op Zeppelin!’ begon, eindigt de wildemansrit van Straf alsof er niets aan de hand is, weer ontspannen met de relaxte klanken van de titeltrack. Voor de luisteraar tevens het moment om bij te komen van deze rollercoaster vol emoties op een uitermate boeiend en ronduit indrukwekkend album.
Odin & Bjorn Berge - Hoohahs & Cat CallsDe basis voor het album Hoohahs & Cat Calls van Odin & Bjørn Berge...
Black Box Revelation - Poetic Rivals Waarom de zwarte doos die men zoekt na een vliegtuigongeluk, een black box...