‘Happy’ begint stevig met een wall of sound door het volle gitaargeluid. “As long as I can sing my song; I am happy for real” is het thema. Het nummer ‘Who Do Y Think I Am?’ is lichter met meer akoestisch klinkende gitaren. Het beetje nasale stemgeluid doet aan plaatsgenoot (Den Haag) Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) denken. ‘Hey! What About Tomorrow?’ is weer een wat steviger nummer die op de drums en The Cure-achtige percussie en gitaren leunt.
De rest is meer van bovenstaande. Aardige nummers, maar qua tempo veel in hetzelfde spectrum. Voor een eerste plaat zou dit heel goed en veelbelovend zijn. Maar wanneer je de EP als een veertiende plaat uitbrengt is het aan de magere kant. Het klinkt best aangenaam en onderhoudend, maar ondergetekende raakt niet in vervoering. Het is niet zo verrassend dat je een nummer nog eens wil horen. Daarvoor is ook de stem te vlak en heeft het te weinig emotie. In het laatste nummer ‘Ma Room’ vraag je je af of dat gebrekkige Engels/Nederlands nu zo bedoeld of dat het een gimmick is.
Als eenmansproductie is Life In Concept (Remake ’22) best knap, maar in 2023 ligt de lat hoger om op te vallen. Daarom voelt de EP vooral als een tussendoortje en geen baanbrekend album waarvan je gaat zeggen: hè, deze plaat moet je gehoord hebben!
Siv Jakobsen - Gardening Siv Jakobsen (uit Oslo, Noorwegen) staart je op de cover aan, waarbij je...
Ticket West - Chucufu Vader Wilhelm had nog geen flauw vermoeden wat hij in de jaren tachtig...