2007-09-09
Eerst even terug naar het eerdere werk van de vier heren van Atreyu uit Orange County California. Het eerste album Suicide Notes And Butterfly Kisses was een flink harde plaat, geen gedoe, gewoon raggen. Twee jaar later kwam The Curse uit, een cd die als warme broodjes over de toonbank vloog. Daarna volgde A Death-Grip On Yesterday. Atreyu mocht zich inmiddels rekenen tot de grote bands binnen de emocore-scene. Eind augustus van dit jaar volgde dan de nieuwste cd Lead Sails Paper Anchor. Een veel bekritiseerd schijfje, zelfs al voor het uitkwam. Lead Sails Paper Anchor is keurig verpakt in een hoes met schetsen van een zinkend schip en van het menselijk lichaam. De tracklist en de titel van de cd zijn ondersteboven gedrukt, wat snel de indruk geeft dat je de cd verkeerd om vasthoud. Nu maar hopen dat het zinkende schip niet voor Atreyu zelf komt te staan met het uitbrengen van deze afwijkende plaat. Verandering wordt nu éénmaal door weinig ”die-hard” fans gewaardeerd.
In het openingsnummer ‘Doomsday’ hoor je meteen weer dat harde, snelle Atreyu-geluid maar al snel merk je ook een duidelijk verschil met het vorige album. Er zit meer melodie in, de zang is een stuk rustiger, en zanger Alex Varkatzas neemt veel minder “screams” voor zijn rekening. ‘Honor’ is meer van hetzelfde.
Bij het derde nummer, ‘Falling Down’ zal de trouwe Atreyu-aanhanger zeker schrikken. Het nummer is griezelig dansbaar en zou niet misstaan in de verzameling van een discotheek. Voordeel van dit nummer is dat het wel enorm blijft hangen als je het die kans geeft.
'Becoming The Bull’ is gekozen als eerste single van dit album. Hier had Atreyu een spelletje van gemaakt op hun site, het werkje was in kleine stukjes geknipt en de bezoeker mocht er dan een kloppend stukje muziek van maken. Daar kon je uren mee zoet zijn. Slimme marketing, want je kende het nummer al voor het als single gepresenteerd werd. Het klinkt als Atreyu, maar ook weer nét niet.
'Lose It' begint heel lieflijk, maar blaast na een halve minuut toch even een leuke afwisseling door je boxen. Het is een uptempo rocknummer, wéér een andere kant van Atreyu die we niet eerder hebben meegemaakt.
'Can't Happen Here' lijkt een lekker hard meeschreeuw nummer, maar helaas, na anderhalve minuut zakt ook de kracht hieruit volledig weg. 'Blow' doet denken aan een band als Nickelback, pure rock, maar verder dan ook niets. Na tien nummers gehoord te hebben, hoop je stiekem nog op een aantal pure Atreyu knallers.
Dat idee wordt bij het elfde nummer ‘Lead Sails Paper Anchor’ helemaal de grond ingestampt. Een gevoelige ballad, die zelfs bij het kerstdiner van de hele familie de sfeer niet zou kunnen verstoren.
Geheel in de stijl van ‘nu’ krijgen we nog een bonustrack, maar ook dit ‘Clean Sheets’ kan het gevoel van ‘jammer’ niet meer wegpoetsen. Prima cd voor nieuwkomers, maar de oudgedienden zullen zich niet makkelijk meer kunnen vinden in het nieuwe Atreyu geluid.
Peter Pan Speedrock - Pursuit Until Capture Peter Pan Speedrock beukt al enige tijd consistent de pan uit. Met meer dan...
Ian Siegal - Swagger Sinds zijn voorganger Meat and Potatoes mogen we Ian Siegal en zijn band...