2023-11-26
Voor diegenen die zich wel eens futloos voelen, biedt het debuutalbum van An’Pagay uitkomst. De energie die hiervan afstraalt zal menigeen weer snel op de been brengen. De band is toevallig ontstaan: voor het tienjarig bestaan van het Bongo Joe label uit Lyon (Frankrijk) kwamen diens artiesten bij elkaar en namen gezamenlijk nummers op. Romain Dugelay (alt saxofoon en toetsen) en Luc Moindranzé Karioudja (zang) konden het goed met elkaar vinden en besloten om hun muziekstijlen te combineren. Somin Tegor staat vol met afro-Colombiaanse en Creoolse “maloya” muziek.Dugelay en Karioudja namen voor de opnames een aantal artiesten mee met wie ze al in bands zaten of mee hadden gespeeld. Zangeressen Margaux Delatour (Pixvae, Nilamaye) en Cindy Pooch (The Bongo Hop) kenden elkaar nog van het Ti’Kaniki project. Drummer Léo Dumont van het experimentele metal-noise trio Kouma krijgt het aan de stok met de Burkinese percussionist Wendlavim Zabsonré (Supergombo, Bigre !, Kalyanga). Het is aan Damien Cluzel, die zowel in Kouma als Pixvae speelt, om hen te temmen met zijn basgitaar.
Dat is nog best lastig: op ‘An’Pagay’ opent hij sterk met een fijn basloopje, maar hij wordt al snel overstemt door de schrille tonen van de saxofoon. Als later de synthesizer zijn intrede doet, is hij verloren en wordt hij naar de achtergrond gedrongen. Het valt ook niet mee om tegen twee drummers te strijden. Vooral op energiebommetje ‘Salegue’ gaan Dumont en Zabsonré helemaal los onder het luide stemgeluid van de zangeressen.
Hij weet magistraal het evenwicht te vinden tussen de tegenstrijdige ritmes op ‘Bato’ en de korte saxofoonsolo’s, waardoor het geheel nog te beluisteren blijft. Afsluiter ‘Badinaz’ is het meest experimentele nummer op het album en hierdoor ook het lastigst om te volgen. De enkelvoudige tonen van Dugelay leunen sterk op de zware basklanken, waar de samenzang van Karioudja, Delatour en Pooch je in een hypnose dwingen. Als de saxofoon probeert er bovenuit te komen, voel je je even ergens anders. Diezelfde saxofoon heeft op ‘Zarboutan’ een andere functie, namelijk als ondersteuning voor de percussie. De elektronica die later via verschillende uitbarstingen tevoorschijn komt, maakt er een soort van ruimtereis van. Het is dan de saxofoon die alle instrumenten weer bij elkaar brengt.
Somin Tegor ontleent zijn naam aan een straat in St. Benoit, waar de zanger opgroeide. Deze stad is gelegen op Réunion, een van de Mascarenen eilanden, waar ook Mauritius toebehoort. Hier leefde ooit de dodo, maar de gelegenheidsformatie An’Pagay is een ander lot toebedeeld: de muziek is springlevend en kan vele jaren mee. Het weet twee verschillende culturele muzieksoorten zo goed samen te brengen dat je niet meer weet waar de oorsprong hiervan nu lag.
Efraïm Trujillo & Rembrandt Frerichs - The Standards Collection Vol. 1Heb je je wel eens afgevraagd wat nu een compositie tot een “(jazz)...
Dario Falco & Bruno Galeone - D'Accordo Wie denkt dat accordeonmuziek saai is, zal toch eens naar het album...