2023-11-27
Het ritme van vuursteentjes tegen elkaar leidt het derde studioalbum van de in Londen woonachtige Indiër Sarathy Korwar in. Hierop verkent hij het toekomstbeeld door een Zuid-Aziatische lens, waar hij hoopt empathie en goedheid te treffen. Daarnaast haalt hij specifieke onderwerpen uit de geschiedenis aan die dit hebben beïnvloedt. Niet alleen de titel, maar ook de foto op de hoes onderstrepen dit. KALAK is een verzonnen palindroom en refereert naar het word ‘Kal’, dat in het Hindi en Urdu zowel ‘gisteren’ als ‘vandaag’ betekent. De hoes wordt gesierd door een symbool, dat staat voor de circulaire aard van muziek en natuur. Het album staat vol met symboliek en metaforen. Met opener ‘A Recipe To Cure Historical Amnesia’ gebruikt Korwar eten als een metafoor voor het overdragen van kennis en verhalen uit het verleden. “...Memories will cook/Nostalgia is burned away ... The meal is now ruined/The meal is now ready.” Later op ‘Utopia Is A Colonial Project’ is hij explicieter. Op een alom aansprekende afro-beat ritme, aangesterkt met verschillende synthesizers en de saxofoon van Tamar Osborne, bekritiseert hij de tekst van Thomas More’s Utopia [1516]. Hij ziet dit boek als de blauwdruk voor het koloniseren van landen.
We krijgen nog meer voor de kiezen. ‘Remember Begum Rokheya’ is een ode aan de feministische schrijver met die naam. Het gezongen mantra in het begin wordt opgepakt door Osborne met fluit en saxofoon, waarna deze met gelaagde zang en instrumentatie wordt opgebouwd onder handgeklap. Het is een mooie muzikale buiging naar haar verhaal Sultana’s Dream [1905], waarin vrouwen de baas zijn in een wereld is waar geweld taboe is en iedereen leeft in harmonie met de natuur.
Het album staat vol met ritmische nummers, met lange teksten die een eigen verhaal vertellen. Zoals op ‘Back In The Day, Things Were Not Always Simpler’, waar maar liefst drie verschillend ritmes elkaar versterken tot een fantastische finale. Zelfs de verschillende stemmen die door Noni-Mouse als een koor zijn samengebracht leveren een kleine maar belangrijke bijdrage. Voor liefhebbers van percussie-instrumenten is daar ‘That Clocks Don’t Tell Time But Make Time’. Het is een uitvoering van KODO, een drumgroep van het Japanse eiland Taiko, die hun interpretatie van het Kalak ritme naar Korwar stuurde.
Zie dat als een muzikaal uitstapje: het is namelijk de electronica van Dan Leavers (Danalogue) en Al MacSween, die naast Korwan, Osborne en Magnus Mehta (percussie) zorgen voor een geweldig wereldlijk geluid. Dat is nog het duidelijkst te horen op ’Remember To Look Out For The Signs’, waar producer Photay zijn Westerse hand laat gelden. De opzwepende synthetische klanken worden door de verschillende percussie instrumenten opgepakt om het een wereldlijk geluid te geven met een spectaculair einde. De tabla telt hier net zo mee als de handtrommels. Het laatste woord is aan Korwar, waar hij op ‘KALAK – A Means To An Unend’ alle songtitels nog eens de revue laat passeren. “The past is not only behind us, but ahead of us” . Zo is dat.
Gilla Band - Most NormalZo! Deze vier Ieren moeten een hoop lol hebben gehad in de studio, getuige de...
Baul Meets Saz - Banjara Baul (Sanskriet voor zowel ‘goddelijk geïnspireerd’ als ‘gek’) zijn...