Gorman en Cochran leerden elkaar kennen in 2010 op de James Madison universiteit in Harrisonburg, Virginia. Nadat zij een Flaming Lips concert bezocht hadden, wisten zij dat ze samen muziek moesten gaan maken. Hun eerste band ging al vrij snel uit elkaar, waarna zij beiden vier jaar op een biologische boerderij hebben gewerkt. Zij besloten in 2015 om het als tweetal te proberen; vier jaar later was een platencontract een feit en werd het debuutalbum Iliterate Light uitgebracht.
Voor de opvolger kwamen zij in juni 2020 bij elkaar. Zij zochten elkaar thuis op of verbleven kortstondig in een familiehut bij Lake Louisa. Dropbox werd gebruikt om muzikale ideeën naar elkaar te sturen. Als fans van Rick Rubin hielden zij zijn motto aan: overwrite. Oftewel schrijf zoveel mogelijk nummers en beluister deze na verloop van tijd nog eens om te weten welke het beste bij elkaar op één album passen. Hun eigen toevoeging: als het maar authentiek is en uit het hart komt.
De negen nummers hebben veelal een rockgeluid, zoals je dat vaker tegenkomt bij bands met enkel een gitarist en drummer (Royal Blood, Death from Above). ‘Wake Up Now’ is dan ook een prima rocker om het album mee te beginnen. Het wordt opgevolgd door ‘Light Me Up’ dat met een aanstekelijk basritme keer op keer de gitaar en drums uitdaagt tot harder spelen. De twee ballades voelen als een verplichting, waarbij ‘Automatic’ minder aanspreekt dan ‘Heaven Bends’. Deze weet met een apart keyboardloopje en de opmerkelijke tekst “maybe I can moonwalk myself back to earth” enige aandacht op zich te vestigen.
Laten we het kinderachtige ‘Fuck LA’ snel vergeten en het hebben over de drie beste nummers op het album. Deze komen direct achter elkaar en vormen zo een kern. Het losgeslagen ‘Feb 1st’ staat als een huis en verraadt expliciet waar ze de inspiratie vandaan haalden (“Yeah take me back to Lake Louisa”). ‘Closer’ heeft een fraai tussenstuk, waarbij de tekst “Cross you fingers, hope to live” blijft hangen. Het nummer hiertussen, ‘Hellraiser’, steekt er dan nog met kop en schouders bovenuit. De rustige opbouw en de spetterende finale maken duidelijk dat dit duo weel meer in zich heeft dan dat ze laten horen.
Sunburned heeft een aantal sterke nummers, die af en toe door eigenaardige teksten naar beneden worden gehaald. Wanneer je je daar niet aan stoort, houd je een prima rockplaat over die niet verveelt.
Remont Pomp/ Mokolaj Trzaska/ Adam Żuchowski - Sam Jesteś Pompa Vol. 1Berg het keukengerei maar goed op als de Poolse band Remont Pomp...
Zero Segnale - Onde Frequenri De Italiaanse toetsenist Mattia Ceccantini leefde al enige tijd met het idee...