2023-11-29
Wanneer je het onlangs uitgebrachte album van Raül Refree beluistert, is het nauwelijks voor te stellen dat dit de man is achter het succes van popidool Rosalia. El Espacio Entre (“De ruimte ertussen”) is een verzameling van geluidsexperimenten en ideeën. Hij zegt zelf hierover "There’s a lot of stuff on here that reflects everything I've done so far but also where I’m at the moment." De werkelijke naam van Refree is Raül Fernández Miró en hij vergelijkt zichzelf tijdens het maken van dit album met zijn naamgenoot, de schilder Juan Miró. Die kon op het einde van zijn leven een dag lang naar een schilderij staren om er vervolgens iets ogenschijnlijk kleins aan toe te voegen. Als vergelijking noemt hij een vluchtige trompettoevoeging naast de autotune stemvervorming op een bestaand nummer (‘La Plage’).Het album bevat meerdere van dit soort herbewerkingen van muziekstukken die zijn blijven liggen. Opener ‘Lamentos De Un Rescate’ is hier ook een voorbeeld van: de drones die de cello begeleiden en waar de klassieke zang uiteindelijk op volgt is intens mooi. Refree nam hiertoe ‘Lamento Della Ninfa’ van Monteverdi bij de lurven: hij liet de sopraan haar gang gaan, terwijl hij de opname op geheel eigen wijze manipuleerde met galm, vervorming en toonhoogteverschuivingen. Hij schildert hier als het ware met muziek.
Daarnaast is de diversiteit aan geluiden en klankkleuren op dit album immens. Zo wordt het akoestische, haast klassieke, ‘Amanece Sin Que Nadie Lo Vea‘ gevolgd door het experimentele pianostuk ‘Montañas Vacías II’ waar de elektronica op de achtergrond voor chaos zorgt. Op ‘La Radio En La Cocina’ weet hij te komen tot een post-rock nummer, nadat het geheel ontstond uit een langzaam opgestarte muzikale dialoog tussen luit, piano, marimba en witte ruis.
De inspiratie voor dit samengestelde album kwam voort uit zijn voorbereidingen om muziek te schrijven bij de film, La Aldea Maldita (“Het vervloekte dorp) van Florián Rey uit 1930. Dit Spaanse meesterwerk van de stomme film gaat volgens Refree over “leaving your place to go look for a better life and the emptiness that grows from it. I decided the record’s gonna be about different kinds of emptiness”. Die filmische gedachte zet hij voort op het minimalistische pianostuk ‘Las Migraciones Nocturnas’ en later op het serene ‘No Es Tan Fácil Aquí’.
Het palet aan avontuurlijke klanken en geluidsexperimenten is op El Espacio Entre zo intens, dat elk accent dat Refree toepast zijn uitwerking heeft. Zelfs op het einde weet hij het rustgevende kerkorgel op ‘Una Nueva Religión’ om te buigen zodat het tot een korte uitspatting komt. Hij geeft ons een muzikale caleidoscoop waar je maar aan blijft draaien totdat je er genoeg van krijgt. Dat kan nog wel eens lang duren.
Echo Beatty - Vision GlitchDe Antwerpse Annelies van Dinter, de artiest achter Echo Beatty , houdt...
Solomane Doumbia - Ségou To Lagos Op het album Ségou To Lagos legt Solomane Doumbia ons uit hoe de afrobeat...