2023-11-01
Welkom in de dromerige wereld van Tuvaband, oftewel Tuva Hellum Marschhäuser. Deze sympathieke Noorse heeft haar vierde solo-album zelf geschreven, opgenomen, geproduceerd, en gemixt. Daarnaast bespeelt zij alle instrumenten zelf, met uitzondering van drums (Kenneth Ishak) en trombone (Andreas Rotevatn). In een interview vertelt ze bescheiden waarom ze de instrumenten zelf bespeelt: zo krijgt ze, na meerdere malen uitproberen in haar eigen vertrouwde omgeving, exact de klank die ze nodig heeft.Dat voordeel van in je eentje musiceren heeft ook een nadeel: er is niemand die je corrigeert of aanmoedigt om (nog) meer uit de compositie te halen. Hierdoor klinkt het allemaal veel van hetzelfde. Elk nummer van New Orders heeft eenzelfde opzet: de door nagalm overheerste gelaagde stemmen worden door nauwkeurig op elkaar afgestemde gitaren en synthesizers tot een zweverige ondoordringbare massa samengeklonterd. Hierdoor vallen de betere nummers nauwelijks op en lijkt het album langer te duren dan nodig. Met net iets over de 43 minuten is dat opmerkelijk.
En het idee was zo goed! Het nummer ‘New Orders’ diende als paraplu dat alle nummers op het album met elkaar verbindt. We hebben volgens haar nieuwe wereldorders in verschillende categorieën nodig om te veranderen, met een hoopvolle verwijzing naar Winston Churchill (“Please don’t let this crises go to waste/…/ Don’t waste the hope you raised” ). Die opwekkende boodschap komt doordat ze tijdens de pandemie behoefte had aan positieve muziek. Het was ‘Cloudbusting’ van Kate Bush, met de tekst “I just know that something good is gonna happen” dat haar inspireerde. Zij wilde die zin vaker horen en schreef daartoe ‘Something good’ met het mantra “I do believe, I do believe, something good is gonna happen” .
De eentonigheid van het album wordt enigszins doorbroken door de trombone op ‘Full Bloom’ en later op ‘Your Ride To Be Free’. Ook de drummer doet zijn best; vooral op ‘A Liquid Matter/Attenborough’ kan hij even tekeer gaan. Het album moet het daarna hebben van de versnelling op het einde van ‘Miss Haze’ en het donkere ‘Lost In Translation’ dat met een opzwepende (bas)gitaarriff een weg door het nummer baant. De gelaagde synthesizers geven het een geheel een mooie afsluiter, ware het niet dat er dan nog een aantal nummers volgen. Het album had ook zonder ‘Breathe In’ en ‘Breathe Out’ gekund.
Tuvaland laat ons op New Orders haar eigen stijl van indie-pop met een dromerig randje horen. Het blijkt teveel van het goede: alleen ‘Something Good’ blijft hangen naast enkele fragmenten en dat is tekort om zich buiten Scandinavië te kunnen profileren.
Red Beans & Pepper Sauce - '7'Frankrijk staat nu niet bepaald bekend als producent van rock. Daar gaat Red...
King Tuff - Smalltown Stardust Van je huisgenoten moet je het hebben. Dat pakt in het geval van Kyle Thomas,...