2023-09-16
Als je voor het eerst deze plaat beluistert, dan lijkt het alsof hij gemaakt is door twee artiesten. Dat is op zich geen gekke gedachte als je je bewust wordt dat Sem Jansen ons meeneemt in zijn transitie van vrouw (zangeres Britt) naar man (zanger Sem). Op Uncle Sem vertelt hij het verhaal hierover, voornamelijk de worsteling met gender en de angst voor sociale acceptatie die hiermee gepaard gaat. In het proces wordt hij ondersteund door leden van de Leif de Leeuw Band. Dat is geen toeval: Britt verzorgde de zangpartijen voor dit zestal, dat southern blues weet te koppelen aan funk, soul, roots en rock. Zij opent het album met ‘Freak’ dat laat horen hoe het is om de keuze te maken om van sekse te veranderen. De eerste tekstregels geven het direct een persoonlijk tintje ( “Oh my dad, he doesn’t see it and my mom she won’t believe it” ). Even later voel je je zelfs betrokken ( “I can be me around the house but have to hide it when I’m out” ). Het uitzicht op een gelukkiger leven als man wint het van de schaamte die Britt in transitie moet ondergaan. Het ‘Better Days Will Come’ spreekt voor zich.
Hierna komen de beste en meest bijzondere nummers: de duetten van Britt en Sem. Op ‘I’ve Done My Thinking’ laten zij weten van niemand wat aan te trekken. “We’re going to show them that humanity is about love” ). Met ‘Take Me Now’ spreekt Sem Britt moed in ( “I know you’re restless, to lose all that you have/But don’t give up now” ), waarna zij op ‘If Only I‘ haar bezorgdheid uit.( “Listen to my voice while it’s still here/ A love and hate relationship that I’m in fear of losing” ). Gelukkig is de stem er alleen maar beter op geworden, al wist zij dat toen nog niet als zij er gedwongen afscheid van neemt op ‘Goodbye’.
Hierna is het aan Sem om het album verder op te pakken. De ingezette lijn van americana en country wordt doorgezet, al worden de teksten nu wat algemener. Enkel op ‘Grandma’ neemt hij ons nog mee in zijn dilemma om gezien te worden als haar kleinzoon. (”Grandma, she don’t really know me anymore” ). Het is daarna enkel het klein gehouden ‘Part Of Me’ dat boven de middenmaat uitschiet. Het jolige ‘Morning Sun’; het vrolijke ‘Uncle Sem’ en vooral het te groot uitgepakte ‘21’, vallen hierbij in het niet.
De vijf jaar dat de transitie duurde naar Sem Jansen wordt op de eerste helft van Uncle Sem mooi en gevoelig gebracht. Dat maakt het album ook interessant, vooral wanneer beide hoofdrolspelers samen zingen. Ook al klinkt de zang nu beter; de nummers hierna zijn niet meer bijzonder te noemen, al neem je dat voor nu op de koop toe. Daarnaast weet Douwe Dijkstra het persoonlijke relaas grafisch prachtig vorm te geven, waardoor het album aan sympathie wint.
Zuco 103 - TelenovaHet trio Zuco 103 , bestaande uit de Nederlandse drummer/percussionist...
Rodrigo Y Gabriela - In Between Thoughts... A New World Het Mexicaanse duo Rodrigo Y Gabriela maakt al jaren albums waar hun twee...