Jarmusch blijft dicht bij huis. De eerste nummers zijn vernoemd naar steden van de staat waarin hij woont, Ohio. ‘Cleveland’ opent het album met een zwaar slepend drone en verstoord gitaargeluid. Net als je daaraan begint te wennen, komt een inkomende luit die daar een eigen thema overheen legt. Het is onnavolgbaar. ‘Akron’ gaat nog wat verder. De lagen van feedback en drones zijn hier slechts afleiding voor het luitspel van Van Wissem. De lukrake elektrische gitaarimprovisaties en de willekeurige pianoaanslagen op de achtergrond maken het een onrustige geheel. Je wordt in een amuzikale draaikolk gezogen, waarvan je weet dat je er niet uit zult ontsnappen. Het zijn twee taaie nummers die niet uitnodigen tot meerdere luisterbeurten.
Titelnummer ‘American Landscapes’ is toegankelijker. De Stephen Petronio Dance Company uit New York verzocht hen een muziekstuk te schrijven dat paste bij een dansuitvoering. Hierbij waren foto’s van Robert Longo de inspiratie en deze dienden dan ook als achtergrond hierbij. Een van de foto’s is te zien op de albumhoes. Het nummer is wijds en in evenwicht al begint het als een duel tussen akoestische gitaar en luit. Als halverwege de gitaar wordt versterkt en vervormd, verstoort dat het opgebouwde equilibrium. Uiteindelijk wordt er teruggegrepen naar de oorspronkelijke harmonie om een bevredigend gevoel achter te laten.
Van Wissem en Jarmusch worstelen op American Landscapes om gezamenlijk een muzikale sfeer te creëren. Zij weten elkaar maar niet te vinden op de eerste twee muziekstukken. Pas op de laatste compositie ontstaat er een sfeer waar beiden tevreden over zijn. Tegen die tijd zijn er al vele luisteraars afgehaakt. Dit album is dan ook voor de echte liefhebber.
Elias - Bloomed > Exploded Elias Devoldere is geen onbekende in de Belgische muziekwereld. Nadat hij...
Craven Faults - Standers Hoe vertaal je (industriële) landschappen in muziek? Dat is een vraag die...