2024-02-24
Songwriter/producer Minco Eggersman en producer/engineer Theodoor Borger brengen hun derde Unifony album uit, logischerwijs Unifony III genaamd. Zij staan voor een wereldlijk ( “universal” ) geluid ( “phonic”); een geluid dat verkregen wordt door improvisatie in een studio, waarbij structuren en routines worden losgelaten. Zij nodigen per album gastmuzikanten uit, waardoor elk album anders klinkt. Wat wel een constante factor blijft is dat de albumhoes wederom gemaakt is door James Marsh, die eerder iconische albums van Talk Talk vorm gaf.Op Unifony III spelen maar liefst twee gastmuzikanten mee: harpiste/zangeres Moya Brennan (Clannad) en trompetspeler Nils Petter Molvær, een bekende uit het Noorse jazzcircuit. Brennan kwam naar de Klankzicht studio van Borger; door de coronabeperkingen speelde Molvær zijn sfeerbepalende klanken op afstand later in. Het geheel wordt omschreven als ‘ambient jazz’, maar waar is het avontuur, iets waar jazz voor staat? Ondanks de vrije aanpak in de studio laat het album zich voornamelijk kenmerken door voortkabbelende composities, die veel op elkaar lijken.
Dat wil niet zeggen dat het slecht klinkt. Integendeel, de vintage instrumenten (buismicrofoons, grand piano, trompet, harp) zorgen voor een mooi vol authentiek geluid. Je hoort dat alle moeite is genomen om de opnames zo goed mogelijk te laten klinken. Als je leest dat de mastering engineer Bob Ludwig is, die eerder Nirvana, Radiohead en Paul McCartney onder handen nam, dan weet je dat je met een met liefde gemaakt, vakkundig product van doen hebt. Anders gezegd: je kunt niet anders dan van dit album houden.
Helaas wordt het je lastig gemaakt, ook al stellen de eerste trompetklanken van het album je op je gemak. Dit wordt zitten en genieten, denk je dan. Opener ‘Yield’ gaat comfortabel over in ‘Thrive’, waarbij de meeste instrumenten je al gepasseerd zijn. Op ‘Fever’ gaan we los: de simpele aanslagen op piano en de minimalistische drum zorgen ervoor dat je in de stemming komt. Brennan neuriet mee op de geluiden van de trompet. Het is niet echt een knaller, totdat tegen het einde de gitaar wordt ingezet. Hierna valt het album in een vrije val. Hoewel de muzikanten hun best doen om de aanpak van de overige nummers iets anders mee te geven, het wordt nergens echt meer spannend. ‘Courtesy’ weet dankzij het drumritme op de achtergrond en de repetitieve gelaagde trompetmelodieën nog enigszins te boeien, maar de rest is te voorzichtig opgebouwd om de trompet te laten galmen.
Wat een sfeerplaat had moeten zijn, vervalt al snel in een eindeloze aaneenschakeling van rustige muziekmomenten. Dat we te maken hebben met buitengewone artiesten staat buiten kijf, maar enige emotie had dit album naar een andere luisterervaring getild. Afsluiter ‘Noir’ illustreert dit nog het beste: de ingezette zang van Brennan, waardoor het nummer aan warmte wint, wordt nergens opgevolgd. Sterker nog: het wordt opgeslokt door de ambient klanken, waardoor je koud achterblijft. Het is niet een album dat een objectieve luisteraar vaak in zijn geheel zal beluisteren. Een audiofiel, met liefde voor opnametechniek en vintage instrumenten zal hier wellicht meer plezier aan beleven.
Bernard Hering - Out Of Thin AirDe Zeeuwse Bernard Hering heeft met zijn nieuwste album Out Of Thin Air...
The Aces - I`ve Loved You For So Long The Aces , voorheen The Blue Aces, is een dameskwartet afkomstig uit de...