2007-09-14
Waar op de eerste drie albums van het Canadese indie rock collectief The New Pornographers de ene vrolijke hyperactieve stuitersong de andere in rap tempo opvolgde, kenmerkt de vierde boreling van de band rondom A.C. Newman zich door een grotere variëteit in tempo en sfeer. Natuurlijk gaan nog steeds hier en daar alle remmen volledig los, maar we krijgen op Challengers vooral mid-tempo en down-tempo composities geserveerd. Maar hoe dan ook, de eigenzinnige pornografen leveren wederom een intrigerende, overwegend goede tot uitstekende luistertrip af. De nu acht leden tellende (gelegenheids)band, waarin naast Newman ook onder meer singer-songwriter Neko Case en Destroyer frontman Dan Brejar zitting hebben, bedient zich op Challengers, samen met een hele rits aan gastmuzikanten, van een zeer rijk instrumentarium. Behalve gitaar, bas en drums zijn er ook hoofd- en bijrollen weggelegd voor allerhande strijkers, blazers, orgels, belletjes en fluitjes. Met dit uitgebreide instrumentarium en constant roulerend in lead- en backing-vocals doen The New Pornographers, in een dozijn met rock, folk, country, pop en psychedelica-invloeden geïnjecteerde composities, hun ding.
Zangeres Neko Case krijgt van Newman meer ruimte dan ooit om haar vocale kunnen ten toon te spreiden en dat levert melancholisch bezielde prachtballades zoals de titeltrack ‘Challengers’ en ‘Go Places’ op. Andere hoogtepunten zijn onder meer de opwindende pianostamper ‘All The Things That Go To Make Heaven And Earth’, het energieke ‘Mutiny, I Promised You’ en het meeslepende, subtiel opgebouwde ‘Adventures In Solitude’. In schril contrast met deze kleppers staat het niet echt spannende en met ruim zes en een halve minuut dus veel te lange ‘Unguided’ en het wat suffe ‘Entering White Cecilia’. ‘All The Old Showstoppers’ en het weirde ‘Myriad Harbour’ zijn dan weer alles behalve saai en suf, maar of iedereen de bombast en gekte van deze tracks kan waarderen, valt te betwijfelen. Opener ‘My Rights Versus Yours’ en de zweverige afsluiter ‘The Spirit Of Giving’ zijn dan weer wat subtieler en ingetogen en zo biedt Challengers voor elk wat wils.
Challengers is geen makkelijk en super toegankelijk album. Door de veelzijdige en eigenzinnige aanpak heb je als luisteraar meerdere luisterbeurten nodig om de songs volledig tot je door te laten dringen en het album als geheel een plek te kunnen geven. Maar voor doorzetters en avonturiers valt er uiteindelijk zeker genoeg te genieten. Fans van het eerste uur zullen, gezien de muzikale koerswijzigingen, bij de eerste luisterbeurt misschien wel even moeten slikken. Maar velen onder hen (vooral zij die ook warm lopen voor de solo-releases van A.C. Newman en Neko Case) zullen op den duur ook Challengers gaan koesteren. Liefhebbers van acts als Broken Social Scene, Spoon, Polyphonic Spree en Super Furry Animals vinden hier wellicht ook iets van hun gading.
Serotone - EquilibriaKen jij een band die uit Schotland komt? Waarschijnlijk niet, daarom is er nu...
The Felice Brothers - Tonight at the Arizona Ik zette dit album voor het eerst op en was even, heel even maar, in...