2024-04-09
Vol verwachting is er uitgekeken naar het nieuwe album van The BluesBones. De sympathieke Zuiderburen hebben de afgelopen jaren door de vele overtuigende optredens die hier hebben plaatsgevonden namelijk een uitstekende reputatie opgebouwd. Typisch zo’n band die de lat steeds weer hoger legt om het vervolgens ook weer waar te maken. Iets dat buiten de eigen landsgrenzen eveneens is opgemerkt. The BluesBones kan dan ook zonder enige twijfel gezien worden als de meest succesvolle bluesrock-act in Europa. Daarnaast is de Badass Blues from Belgium opgepikt in de UK en in de USA waar het vijftal inmiddels op de nodige airplay heeft kunnen rekenen. Sinds de oprichting in 2011 zijn er al zes albums uitgebracht en voor wie benieuwd is hoe dit live klinkt is Live On Stage een absolute aanrader. Het betreft een concert uit 2019 dat even later werd uitgebracht, juist op het moment dat de wereld op slot ging. Na de gedwongen pauze, die natuurlijk veel te lang duurde, werd de draad weer opgepakt en bleek al snel dat men de band niet is vergeten. Het mag gerust een wonder genoemd worden dat tussen alle optredens door toch een geheel nieuw studioalbum tot stand is gekomen.Op Unchained staan acht zelfgeschreven tracks waarin muzikaal breed wordt uitgewaaierd, maar waarin wederom de mix van stevige rock en krachtige blues altijd centraal staat. Zo leunt ‘Chain Gang’ op een heerlijk logge groove van drums en bas waarin ruimte is voor subtiel toetsenwerk en allerlei fenomenale gitaarfratsen van Stef Paglia. Het is het verhaal van een rails die door gevangenen gelegd wordt onder grote druk, want de trein moet er zo snel mogelijk overheen kunnen.
In ‘Changes’ dendert de bluestrein op volle kracht en is het zanger Nico de Cock die met zijn krachtige en gerijpte vocalen indruk maakt. Ook tijdens de ingetogen momenten blijft hij verrassend sterk overeind. In het emotionele en bloedstollend mooie ‘I Cry’ imponeert hij met machtige uithalen die zelfs de meest stoere bluesrockers niet onberoerd zullen laten. Met een waanzinnig mooie orkestrale begeleiding is de track nogmaals opgenomen, een meesterzet, en te beluisteren als afsluitende finale.
Die gevoelige noten komen niet bepaald uit de lucht vallen. Het album is namelijk opgedragen aan vriend en voormalige drummer Koen Mertens, die in februari ’22 plotseling kwam te overlijden. De blues en verdriet of ellende zijn altijd al onlosmakelijk met elkaar verbonden geweest en is bepaald niet altijd ”The Healer” zoals John Lee Hooker het ooit zo mooi verwoordde. Toch is er nog enige hoop. Het verhaal van het swingende ‘Talking To The Lord’ bevat namelijk een blijde boodschap, want alle zonden worden uiteindelijk vergeven. Er dient dan alleen wel gedoneerd te worden aan de ”Baptist Church”. Speciale aandacht verdienen overigens de slide-gitaarsolo en de magistrale orgelklanken. Wie het geld echter op een verstandige manier wil uitgeven kan het beter spenderen aan de aanschaf van dit prachtalbum want Unchained is van de eerste tot de allerlaatste minuut absoluut de moeite waard.
Salvatore Pace & Alessandro Gaudio - Passione MeridionaleWat is het toch met de accordeon dat het zoveel jonge artiesten aantrekt in...
Dan Tuffy & Song Crew - Country Star Uit Australië komt Dan Tuffy . Hij begon als zanger/bassist in de band Wild...