RECENSIE: Brìghde Chaimbeul - Carry Them With Us

Brighde
recensie cijfer 2024-04-11 Wanneer je niet heel erg bekend bent met de klanken van een Schotse doedelzak en de sfeer die hiermee kan worden opgeroepen, dan is beluistering van het album Carry Them With Us van Brighde Chaimbeul wellicht een bijzondere uitdaging. De luisteraar die dit avontuur echter aandurft wordt door deze muzikante meegenomen naar Isle of Skye, waar zij vandaan komt, dat bekend staat als meest betoverende eiland aan de westkust van Schotland. Chaimbeul bespeelt een smallpipe, de kleine variant van het bijzondere blaasinstrument waarmee wat lichtere klanken kunnen worden geproduceerd, en het geluid hiervan staat centraal in de negen composities die op dit album te vinden zijn.
Het is dus een voornamelijk instrumentaal gebeuren waarin tevens het door haar bespeelde harmonium in verweven is en waarbij heel soms een van haar afkomstige kleine vocale bijdrage is terug te vinden. Bijzonder hierbij is dat zij dikwijls wordt bijgestaan door de vermaarde jazz-saxofonist Colin Stetson, onder meer bekend van zijn werk met Arcade Fire, David Byrne en Tom Waits, die zich bovendien heeft bezig gehouden met de arrangementen. De Canadese multi-instrumentalist heeft zich niet alleen met het nieuwe materiaal bemoeid, maar heeft ook traditioneel werk onder de loep genomen dat Chaimbeul uit een rijkelijk gevuld ‘Gaelic music’-archief heeft ontdekt.

De innovatieve werkwijze en de bijzondere ademhalingstechnieken van deze muzikanten vormen de basis van de sfeervolle klanken zoals die op Carry Them With Us te horen zijn. Zo laat het instrumentale ‘Tha Fonn Gun Bhi Trom (I Am Disposed of Mirth)’ een hypnotiserend en geheel organisch geproduceerd muziekstuk horen, waarin repeterende klanken ontstaan omdat niet geheel duidelijk is waar het ene instrument eindigt en het andere begint. De samensmelting van instrumenten is buitengewoon en het resultaat van twee muzikanten die elkaar ondanks een diverse culturele achtergrond feilloos aanvoelen en aanvullen. Al halverwege het album tijdens het snel gespeelde ‘Uguviu’ wordt dan ook ineens duidelijk waarom de twee elkaar gevonden hebben in deze muziek. Verbluffend is het volle geluid dat door slechts twee personen zonder enige studiotrucs wordt voortgebracht.

De lichte en onheilspellend klinkende percussie in ‘Piobaireached nan Eun (Birds)’ is afkomstig van Stetson die hiervoor zijn luchtkleppen gebruikt. Daarnaast zong hij tijdens het opnemen in de saxofoon waardoor nog meer vreemdsoortige en sfeerbepalende klanken werden toegevoegd aan het toch al niet bepaald alledaagse geluid. Wanneer vervolgens wordt uitgebreid met de Uillean pipes van Jaimie Murphy is het onderscheid helemaal ver te zoeken. De omgeving zou rustgevend maar inspirerend zijn geweest en het muzikale klimaat zou uitnodigen tot improvisatie en het verleggen van grenzen. Dat het eindresultaat toch nog een aangename luisterervaring heeft opgeleverd is dan natuurlijk mooi meegenomen.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Brìghde Chaimbeul Label:Indigo Records
Softee

Softee - NaturalVan Softee - artiestennaam van Nina Grollman - komt de debuutplaat Natural...

Moussu

Moussu T E Lei Jovents - Best Of À La Ciotat Of het te maken had met het vijftienjarige bestaan van Moussu T e lei...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT