In 2021 besloot hij het om het sextet nieuw leven in te blazen, zij het met een iets andere bezetting. De Zweedse Isabel Sörling neemt nu de zang voor haar rekening en de Française Adèle Viret de cello. OpSeven Poems On Water brengen zij letterlijk zeven verschillende gedichten over water tot leven. Gedichten van Raquel Ilonde, W. G. Sebald, Alessandro Baricco, William Carlos Williams, Priyal Prana, Emily Dickinson en Nazim Hikmet worden door hen vrij geïnterpreteerd.
Alle muzikanten krijgen een vrije hand dat tot eindeloos lange improvisatiestukken leidt waar geen eind aan lijkt te komen. De lijzige, haast fluisterende stem van Sörling, die alle gedichten ongeïnspireerd langzaam zingt, zorgt er ook niet voor dat je gegrepen wordt. Heel even wordt je opgeschrikt als zij even vrolijk overkomt op ‘Fable Of Fables’, maar dan is het einde al in zicht. Van de langzame bastonen die de zachte toonloze saxofoonklanken ondersteunen op ‘The River Speaks’ tot de lange uitgesponnen synthesizer dat ‘This Is Where The Sea Ends’ overheerst: de aandacht verslapt snel. Heel even, aan het begin van ‘My Entire Occupation’, wil je het opnieuw proberen te volgen, maar al snel vloeit alle energie uit je weg.
Het project Abhra, dat sfeer of leegte in het Sanskriet betekent, doet recht aan de gekozen naam. Voor de een zal dit een leeg, nietszeggend plaat zijn dat nergens een gevoelige snaar raakt; voor een ander zal de muziek leiden tot een intellectuele contemplatie. Hoe dan ook: dit album richt zich op een dusdanig select publiek dat het veelal onder de radar zal blijven. Misschien is dat maar wel zo goed.
Lulua - LuluaBij Festivalinfo bespreken we regelmatig albums van bekende artiesten, maar...
Raiz - Raiz Canta Sergio Bruni In Nederland hebben we nog nooit van Gennaro Della Volpe gehoord, maar deze...