Onze reis begint in het zuiden bij de havenstad Napels, met het klassieke ‘Varca Lucente’. Hiermee wordt gelijk de toon van het album duidelijk. Een beetje een luierige ondertoon welke aangezet wordt door de klassieke tiensnarige gitaar, bespeeld door Marcello Peghin. Het vormt de begeleiding voor de falsetto die veelvuldig wordt ingezet door Patassini. Afgewisseld met de accordeon die de melodie zo nu en dan overneemt, vraagt het nog maar weinig fantasie om je met een rode wijn onder de Italiaanse zon te begeven.
Vervolgens reizen we met ‘Bèla Bërgéra’ door naar de Piemonte in het noordwesten, wat misschien wel de oogappel van het album is. De contrabas die het afwisselende tempo dirigeert, de dansbare melodie die de gitaar en de accordeon laten ontstaan en de zachte stem van Patassini zingend in Archaïsch dialect, maken van het nummer een prachtig samenspel.
Vanuit het noorden zal het album je onder andere nog voeren langs Genoa (‘Lanterna De Zena’), Rome (‘La Serenata’), Sicilië (‘Vitti ‘Na Crozza’) en Venetië (‘E Mi Me Ne So’ ‘Ndao’). Hoewel het album je wel weer eens doet fantaseren over een uitje naar ‘de Laars’, brengt het je zelden echt in vervoering en heeft het niet de kracht om je echt te overtuigen. De nummers beginnen elkaar een beetje te gelijken, wat ervoor zorgt dat het album wat langdradig aanvoelt en dat het initiële enthousiasme enigszins wegzakt. Het is eigenlijk te vergelijken met een Italiaanse vakantie: allereerst is er het grote geluk om je weer te begeven tussen de pizza’s en de krekels, maar al snel begint het te wennen. Uiteindelijk is het ook wel weer goed om het golvende landschap van Italië achter je te laten en terug te keren naar huis.
Mauro Ramos - Sem Equaçäo Mauro Ramos is meer dan de drummer/percussionist in bands zoals Amor...
Lulua - Lulua Bij Festivalinfo bespreken we regelmatig albums van bekende artiesten, maar...