RECENSIE: Mauro Ramos - Sem Equaçäo

Mauro
recensie cijfer 2024-04-20 Mauro Ramos is meer dan de drummer/percussionist in bands zoals Amor Electro, Blister en Caught In Action. Deze Portugese muzikant zit al ruim dertig jaar in het vak en heeft met een verscheidenheid aan artiesten gewerkt: van fadozangeres Mariza tot aan popidool Ricky Martin. In 2020 begon hij te werken aan zijn eerste soloalbum dat nu uitgekomen is met als titel Sem Equação (“Geen vergelijking”). Het is een potpourri aan stijlen geworden, waar hij ook zijn zang – en gitaartalenten laat horen.

Zijn debuut opent met ‘Sintoma De Poder’, waar de dreigende rockgitaar en de drums de spanning zo lang mogelijk vast proberen te houden. Het is echter de opvolger, ‘Largarda Fugida’, dat indruk maakt. De afwijkende drumritmes en de elektrische gitaar die daar op inspeelt is van een hogere orde. Na anderhalve minuut gaat het ritme een kant op, die je niet veel eerder gehoord zult hebben. Menig prog-rockfan zal hier zijn vingers bij aflikken; dit nummer moet gehoord worden!

De gitaargedreven ‘Circulos’ en ‘Retratos’ zijn aardig niemendalletjes, waar Ramos zich kwetsbaar opstelt. De piano van Carlos Garcia op het titelnummer vergt het uiterste van hem en is mede daardoor een van de mooiste nummers op het album. Een ander monumentaal nummer is het gevoelige ‘Leva-Me Pra Onde Foste’ (“Neem me mee waar je heen gaat”), waar een monotone elektronische beat van begin tot einde te horen is.

De langzame beat en het uitgestrekte basloopje op ‘Amanhã’ (“Morgen”) wekt een natuurlijke spanning op waar Ramos zich heel comfortabel bij voelt. De vreemde gitaarsolo van André Fernandes blijft je bij. Dat hij een begaafde drummer is, hoor je op ‘Terra’ (“Aarde”) waar het rockgeluid eendimensionaal klinkt, totdat hij er halverwege een drumsolo van maakt. Gitarist Guilha Marinho laat hij dan ook gedesillusioneerd achter. Het slotnummer, ‘O Meu Deus Morreu / Ilusão’ (“Mijn God is dood/Illusie”) kun je beschouwen als het visitekaartje van Ramos, waar hij nogmaals zijn drumtalent etaleert.

Op Sem Equação weet Ramos enigszins te overtuigen. Het siert hem dat hij zich van zijn kwetsbare kant wilt laten horen, al is hij op zijn best op de wat stevigere nummers. Die zijn echter zo goed dat ze meerdere luisterbeurten waard zijn. Vraag is wel of er nog een tweede album inzit.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Mauro Ramos Label:Xango Music
Zwerver

Toasaves - ZwerverHet album Zwerver van Toasaves is al geruime tijd verkrijgbaar maar heeft...

Cover Daniele Di Bonaventura´Union & Ilaria Pilar Patassini - Italia Folksongs

Daniele Di Bonaventura´Union & Ilaria Pilar Patassini - Italia Folksongs Hoewel de naam Daniele di Bonaventura bij de meesten van ons geen belletje...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT