Ook buiten deze ziekte kreeg Stevens dit jaar al genoeg ellende te verwerken, want in april overleed zijn levenspartner Evans Richardson. Javelin, Stevens’ tiende soloplaat, is aan Richardson opgedragen en opent toepasselijk met het prachtige ‘Goodbye Evergreen’. Deze song combineert de ingetogen, akoestische sound van Carrie & Lowell met het meer gearrangeerde geluid bijvoorbeeld Illinois en zet hiermee meteen de toon voor het album.
Het is knap hoe Stevens zijn grote verlies weet om te zetten in zulke prachtmuziek. En wat nog opmerkelijker is, is dat Javelin weliswaar ingetogen is, maar nergens zwaar of depressief aanvoelt. Songs als ‘Will Anybody Ever Love Me?’, ‘My Little Red Fox’ en ‘So You Are Tired’ zijn werkelijk van een hartverscheurende schoonheid. Ook het wat meer akoestische ‘A Running Start’ is prachtig. Vergeleken met het rustigere werk op Illinois klinken ze wel wat somberder, maar zeker niet zo somber als de songs op Carrie & Lowell.
Een ander pluspunt is dat Javelin met 42 minuten redelijk kort is. Stevens heeft nogal eens de neiging om albums van tegen de 80 minuten af te leveren en dan zijn vanzelfsprekend niet alle liedjes even goed. Op dit wat kortere album is echter wel elke song raak.
Javelin is misschien nét iets minder sterk dan de genoemde voorgangers, maar het behoort zeker tot de betere albums in Stevens’ oeuvre en het zal waarschijnlijk ook de jaarlijstjes halen. In ieder geval dat van ondergetekende.
Molly Burch - DaydreamerMet Daydreamer gaat Molly Burch terug naar haar jeugdjaren. De jaren dat...
Mitski - The Land Is Inhospitable And So Are We Mitski (Miyawaki), de Japans-Amerikaanse singer-songwriter, heeft een...