2024-05-16
De Belgische componist en musicus Tristan Driessens woonde als kind enige tijd in het zuiden van Europa en leerde daar de Oriëntaalse oud leerde bespelen. Hij wist toen nog niet dat het luit-achtige instrument zijn leven zo zou gaan beïnvloeden. Hij wijdde zich de eerste tien jaar van zijn carrière voornamelijk aan de klassieke muziek zoals dat gespeeld werd aan het Ottomaanse hof. In 2011 richtte hij het Lâmekân Ensemble op, waarmee hij kennis maakte met grootmeesters zoals Kudsi Erguner en Derya Türkan. Hij studeerde verder in Istanbul onder Necati Çelik en Yurdal Tokcan en hierna voelde hij zich pas bekwaam genoeg om terug te keren naar België als oud speler. In 2016 richtte hij Soolmaan op, in eerst instantie als een kwartet. Het ensemble heeft zichzelf tot doel gesteld om vanuit de traditie open te staan voor alle culturen, zolang de muziek centraal staat.Toen Driessens in 2022 componist in residence werd voor het Concertgebouw in Brugge zag hij dit als de ultieme kans om composities waar hij al twee jaar mee bezig was te gaan realiseren. Hij richtte het trio Shepherds and Sultans op en breidde zijn kwartet uit tot het Soolmaan Sextet. Met de Belgische saxofonist en fluitist Nathan Daems; de Griekse pianist, zanger en fluitist (ney) Christos Barbas; de Italiaanse percussionist Andrea Piccioni; de Luxemburgse celliste Annemie Osborne en de Turkse percussionist Levent Yildirim weet Driessens op Kashgul muziek uit de Indiase, Arabische en Zuid-Europese wereld Indië, Perzië te combineren met een gezond vleugje jazz.
Dat komt op ‘Kirwana’ volledig tot uiting. De bewerkte compositie van de Indiase sarodspeler Amjad Ali Khan, begint langzaam voordat het tot een uitbarsting komt. Het zijn Deams op saxofoon en even later Piccioni op de frame drums die excelleren. Het geeft even enige opzwepende jazz na de mooie muziekstukken ‘Sacred Lives’ (opgedragen aan de Egyptische riqq virtuoos Adel Shams El Din) en ‘Kashgul’. Hierbij zijn de terugkerende refreinen op oud leidend, waarbij piano en ney ondersteunend zijn.
De variatie die het zestal ons biedt is goed gedoseerd. De twee Arabische nummers die gezongen worden door Barbas, ‘Mera Merose’ en ‘Dost’, staan ver genoeg uit elkaar om te verrassen. Dat geldt ook voor de percussie gedomineerde nummers. Op ‘Ikaros’ weet het fraaie percussietussenstuk menigeen te betoveren voordat ze met zijn allen helemaal los gaan. Het felle intro van Piccioni op Kirmizi Kus wordt snel gesust door het fluit- en saxofoonspel. Op ‘From The Ashes’ neemt de Italiaan samen met Yildrim revanche en komt alleen percussie aan bod.
Dan is het maar goed dat er ook rustige momenten zijn. De weifelde piano op ‘Prayer For Nature’ leidt de cello naar een stukje melancholie. ‘Nour’ daarentegen is een prachtig meditatief moment op het album. Het is een van de juwelen hier en er zijn er al zoveel! De meesters uit Istanbul mogen trots zijn op Driessen, ook al treedt hij ruim buiten de door hem gestelde kaders van traditie. Als het zoveel moois oplevert, zal het hem vast vergeven worden.
Brigid Mae Power - Dream From The Deep Well Dream From The Deep Well is Brigid Mae Power haar vierde plaat. De...
Jawa - Last Breaths From Aleppo Het Brusselse label MuziekPublique stelt zich tot doel om traditionele muziek...