De thematiek op This House is dus redelijk zwaar, maar de muziek is eerder melancholisch dan somber. Ook de muziek ademt deze melancholie. Pale Blue Eyes, vernoemd naar een song van The Velvet Underground, haalt haar invloeden uit verschillende genres, zo doet de zang vaak nogal aan OMD denken, terwijl de stuwende ritmes eerder uit de krautrock komen. De gitaren hebben dan weer een shoegaze-achtige sound. Het geheel doet hiermee nogal eens aan Nation Of Language denken, maar dan in een wat meer experimentele, maar tegelijkertijd dromerige en melancholische variant.
Het knappe is dat This House over het gehele album een duidelijke eigen sound heeft, maar dat er ook genoeg variatie is om de boel interessant te houden. Dit komt ook doordat de songs gewoon goed zijn. Luister bijvoorbeeld naar ‘Shimmering’ of naar ‘Spaces’. Heerlijke songs met een melancholische sound over een strak motorik-ritme en voorzien van de mooie, redelijk hoge, zang van Matt Board. Heel erg meezingbaar zijn de nummers misschien niet, maar ze nestelen zich desondanks toch vrij makkelijk in je hoofd.
In ’Sister’ zijn de shoegaze-gitaren prominent aanwezig en de stuwende drums verdwijnen hier wat meer naar de achtergrond. Dit laatste geldt ook voor het wat rustigere ‘ Million Times Over’ waarvan het intro ook wel iets van U2 wegheeft. De ruim zeven minuten durende afsluiter ‘Underwater’ is een slepende song met opnieuw een hoofdrol voor de gitaren. Het is een prachtige afsluiter van een prima album.
Augustus Muller - Cellulosed BodiesDe 32-jarige August Muller , lid van het electroduo Boy Harsher die sinds...
Penguin Café - Rain Before Seven... Wanneer je het laatste album van Penguin Café beluisterd, realiseer je je...