De band uit Lissabon en omgeving heeft vooral de hardrock uit de jaren tachtig op het vizier genomen toen ze met hun band begonnen. Waar we dan aan moeten denken: de oude Scorpions, TNT, Van Halen, dat werk. We horen dan ook negen songs plus intro die allemaal goed in elkaar zitten en er wordt prima gemusiceerd, al laat de productie zo hier en daar wat te wensen over. Ook de stem van Pagliarini past uitstekend bij dit soort muziek; een speenvarken waar nodig, maar gevoelig wanneer de muziek daar om vraagt. Soms overdrijft hij wat om rauw over te komen, maar de man kan zeker zingen. Vooral in de ballads ‘Call Me Again’ en ‘Lamb In The Dark’ waar het liefdesverdriet vanaf spat. Het zijn de gevoelige tegenhangers van de wat meer clichématige hardrocksongs als ‘Hard Rock Is Back’ , ‘I’m On Fire’ en ‘To The Top’. Alles volgens het bekende stramien van een intro, een paar wat vlottere songs, halverwege de ballad en daarna stevig door tot een andere ballad de boel afsluit.
Het is allemaal niet slecht wat de heren ons voorschotelen op Hard Rock Is Back, maar heel veel potten gaan ze hier waarschijnlijk ook niet mee breken. Of hiermee de hardrock opnieuw op de kaart gezet wordt, wagen we te betwijfelen.
Entering Polaris - Atlantean Shores / And Silently The Age Did PassHet is nogal een project zeg waar Tom ‘Tee’ Tas mee bezig is. Ga er maar...
Hunter - Rebel Angels Rise Dat het niet allemaal halleluja is waar het Belgische metal betreft maakt...