2024-04-22
Net zoals oude kaas, goede port of een lekkere Whisky, het moet rijpen eer je hem kunt waarderen zo geldt dat ook voor sommige bands. Waar de ene band er direct met het debuut staat, zo zijn er ook legio bands die per plaat steeds beter worden. Dit geldt dan ook voor Alwaid dat steeds een stukje beter wordt en het lijkt ons dat de groei er nog niet uit is. Zoals uw recensent bij The Machine And The Beast uit 2017 al opmerkte dat de band geen originele muziek laat horen, geldt dat ook voor het derde album Twelve Daemons, dat duidelijk is geïnspireerd op een band als Epica. Maar omdat de uitvoering al weer zoveel is vooruitgegaan bij de in 2012 gestarte Franse band mogen we spreken van een geslaagd werkstuk.
De sopraan van Marie Perrier is nog steeds uitstekend te noemen en de grunt van Max Renard is misschien dan niet de meest krachtige, het maakt dat Twelve Daemons pittig genoeg uit de verf komt. Omdat de songs nu ook weer wat sterker zijn dan op The Machine And The Beast is Twelve Daemons heel goed uit te zitten. Alleen al de prachtige Epica-achtige openingssong ‘Illuyanka’ laat horen dat de band in topvorm is en de prestatie van Marie Perrier van hoog niveau. Ze kan mooi ingehouden zingen, maar ook een prachtige sopraan op de mat leggen. Kom daar dan nog maar eens overheen! Maar dat gaat dan ook niet meer gebeuren, al blijft de band zeker een hoog niveau vasthouden.
Het verhalende karakter van ‘Five Sisters’, het snellere ‘The Philosepher’s Path’ en het prachtig gezongen afwisselende ‘Chaos Into Numbers’ het is allemaal prima uitgevoerd, al zal het nooit de originaliteitsprijs halen. Dat kan ook bijna niet meer in dit compleet afgegraasde genre, maar voor liefhebbers van goede symfonische metal in het straatje van Epica is er veel te vinden op Twelve Daemons.
Wonders - Beyond The MirageDe heren van Wonders houden graag de vaart er in. In 2022 werden we...
Sister May - Undecided Behaviour Een eerste blik op de hoes van het eerste volledige album Undecided...