RECENSIE: Dom Martin - Buried In The Hail

Dom
recensie cijfer 2024-04-15 De herinneringen aan zijn vader zijn niet allemaal even dierbaar, maar het moment dat hij van hem een cassette kreeg met daarop de muziek van Rory Gallagher is er een die hij maar al te graag koestert. Het is dat moment geweest waarop Dom Martin wist wat hij later wilde worden. Zijn jeugd in Ulster was allesbehalve gemakkelijk. Het leven buiten huis buitengewoon gevaarlijk. Muziek maken op zijn kamertje bleek voor hem dan ook niet alleen de meest veilige maar bovenal de beste uitweg. Als vijfjarige probeerde hij zich al de basis van het gitaarspel eigen te maken om zich vervolgens ook vocaal te gaan ontwikkelen. Zingen en tegelijkertijd spelen bleken nog een behoorlijke uitdaging voor de ambitieuze knul maar een ongekend doorzettingsvermogen leidde er al snel toe dat op straat het eerste geld met muziek werd verdiend. Het zou een harde leerschool worden, met een bijbehorend onzeker bestaan, die hem regelmatig in vervelende situaties deed belanden. Niet zelden was hij slachtoffer van beroving en moesten er zware klappen worden opgevangen. Echter spoedig dienden andere, vooral betere mogelijkheden zich aan en werden bezoekers van verschillende horecagelegenheden in de stad blij verrast met de kwaliteiten van de getalenteerde zanger/gitarist die zich in de jaren die volgden, zou ontwikkelen als een weliswaar technisch zeer begaafde gitarist maar nog veel liever het gevoel laat spreken in zijn muziek.

Zonder het aanvankelijk echt te beseffen vormde zijn jeugd de basis voor Buried In The Hail en is het album een korte samenvatting geworden van zijn eerste levensjaren maar ook van zijn ontwikkeling als mens en muzikant. Zo vertelt ‘Belfast Blues’ het verhaal van iemand die de ruwe kant van het leven bepaald niet schuwt, maar tevens goed bezig is om zijn eigen graf te graven terwijl huurmoordenaars in ‘Lefty 2 Guns’ op de loer liggen. Het eerbetoon aan Howlin Wolf in ’Howlin’ is oprecht en vertelt over de grote invloed die de blueslegende nog altijd op zijn leven heeft.

Liefhebbers van countryblues komen volledig aan hun trekken wanneer Martin subtiel finger-pickend zijn slide-gitaar bespeelt om probleemloos over te schakelen naar zwaardere elektrische blues in ‘Unhinged’, over mensen die je glimlachend de hand schudden maar er ook niet voor terugdeinzen om je keihard te belazeren. We zullen volgens de muzikant toch echt wat vriendelijker moeten worden tegen elkaar, want anders is ‘The Fall’ onvermijdelijk. De toon is laag en donker in deze akoestische ballad maar er is wel degelijk hoop wanneer je het echt wilt, zoals bezongen in ‘Daylight I Will Find’. En mocht het water dan toch blijven stijgen terwijl je met één been klem zit en geen kant op kunt zoals in ‘Buried In The Hail’, dan moet je het desnoods maar afzagen. Welkom in de wereld van Dom Martin!
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Dom Martin Label:Broere Promotion
Bryant

Danny Bryant - Rise Danny Bryant is een gevestigde naam in het bluescircuit. Rise is alweer...

Cover Travellin' Blue Kings - Bending The Rules

Travellin' Blue Kings - Bending The Rules Travellin’ Blue Kings Wired opgenomen. Door de coronapandemie was het een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT