2023-12-20
Eerlijk is eerlijk, ondergetekende had nog nooit van I Spy gehoord. Zo blijkt uw recensent toch niet het helemaal zelfbenoemde progrock orakel te zijn. Het niet kennen van I Spy is een ernstige omissie, maar gelukkig laat de Groningse band alle ruimte om de schade in te halen. I Spy wordt al in 1982 opgericht door zanger Aernout Steegstra, toetsenist Peter Duinkerken, bassist Harrie Poelman, gitarist Erik Westerhof en drummer Coos Grevelink. In de tijd dat de band bestond brachten ze twee albums uit. De groep kreeg zowaar ook nog enige landelijke bekendheid nadat Frits Spits de single ‘Last Dance’ in zijn zogenaamde Steunfonds plaatste. Daarnaast was I Spy te bewonderen in tv programma’s als Countdown, Nederland Muziekland en Los Vast. Een grote doorbraak leek er aan te komen maar vanaf 1991 droogden de optredens op en omdat de bandleden het te druk hebben met hun andere werkzaamheden leek I Spy definitief tot het verleden te behoren. Totdat in 2015 de band weer nieuw leven wordt ingeblazen. Het duurt dan toch nog acht jaar totdat de derde plaat van I Spy het levenslicht ziet.
De plaat heet While The War Began en bestaat uit vier lange stukken die elk ook weer uit diverse partjes bestaan. Zo maakt de band het ons dus niet makkelijk. Waar de band zelf zegt te zijn beïnvloed door bands als Pink Floyd, Crimson, Yes en Genesis zouden we daar nu ook zomaar Porcupine Tree en No-Man bij willen zetten. Een teken dat I Spy wel degelijk met haar tijd meegaat.
De eerste track heet ‘Unforgotten’ en begint met rustig gitaarwerk in de stijl van Pink Floyd, waarna langzaam de stem van Aernout Steegstra zijn rol opeist, maar telkens in de relaxte maar spannende Pink floyd setting. Vanaf halverwege verandert de sfeer en wordt het iets grimmiger, maar sfeervol blijft het nummer zeker, en ook het kerkorgel en het moody trompetspel van gastmuzikant Eric Vloeimans voegen iets toe aan deze eerste compositie.
Het tweede stuk begint met een soort gitaardrone, waarna het kerkorgel vergezeld van een pronte riff de boel op scherp zet. Samen met de bezwerende zang van Aernout Steegstra zorgt het voor een prima sfeer. Vervolgens transformeert het geheel over in een jazzy stuk vol met blazers met wederom een prominente rol voor de trompet van Eric Vloeimans. Verder komt ook voormalig zangeres Inez Timmers nog even haar mooie stem laten horen.
In ’War’ gaan de gedachten soms ook even richting Pink Floyd ten tijde van Atom Heart Mother, dat komt ook wel enigszins door de blazers en de mooie sfeervolle gitaarsolo. Het afsluitende ‘Odyssey’ stuitert soms alle kanten op en doet geregeld aan iets van Genesis uit de jaren zeventig denken. Ook weer een heel fraai stuk.
De bijna tachtig minuten van While The War Began zijn een hele zit, maar geduld wordt in dit geval ruimschoots beloond met een pront progrock album dat net even anders klinkt en iets meer buiten de lijntjes kleurt en daardoor meer dan geslaagd is te noemen.
Coach Party - KilljoyNa enkele uitgebrachte EP’s is de tijd dan nu rijp voor debuutplaat Killjoy...
Public Service Broadcasting - This New Noise In 1922 werd de British Broadcasting Company opgericht, en vijf jaar later...