2024-09-29
Czarnoziem is een tweetal uit Polen, bestaande uit Dawid Dąbrowski (modulaire synthesizer) en Michał Giżycki (basklarinet, saxofoons). Hun muziek is nergens mee te vergelijken: de experimentele elektronica vloeit moeiteloos in een bassin van hedendaagse elektro-akoestische muziek waar freestyle jazz aan is toegevoegd. Na jarenlang van intensief repeteren en samen optreden hebben zij een eigen geluid gecreëerd. Hier maken zij gebruik van zowel stilte als uitbarstingen van muzikaal geweld om dit vorm te geven. Het is aan de creatieve luisteraar om de melodielijnen te vinden. Je kunt je voorstellen dat dit wel een hele opgave is.Zij vertegenwoordigen een van origine Poolse muziekstroming, het sonorisme. Hierbij worden nieuwe klanken uit traditionele muziekinstrumenten (de klarinet en saxofoon in dit geval) gehaald en/of onconventionele muzikale geluiden hiervan in een unieke of ongebruikelijke setting gebruikt. Deze avant-gardistische stijl kwam op in de jaren vijftig met componist en dirigent Krzysztof Penderecki als bekendste vertegenwoordiger. Hij was op zijn beurt geïnspireerd door Karol Szymanowski en zijn als nationalistische beweging uit de jaren twintig, "Polish colourism".
De openingstonen van Socha laten ons langzaam kennismaken met de gekleurde wereld van het minimalistische sonorisme op ‘Sunstancje Smoliste’. Indien je halverwege deze compositie nog bent aangehaakt, wacht je nog meer van dit soort expressionistische muziek, waar geen touw aan vast te knopen is. Het langzame ‘Zrywki Drew’ is nog de meest toegankelijke compositie, waarin drone en ambient domineert. Het dreigende ‘Idą Ostatni’ brengt je echter snel terug in de wereld die eerder door het duo was ingekleurd.
De nadruk van dit duo ligt op timbre en dynamiek om zo een vrije muziekvorm te creëren. Dit hoor je gedurende het gehele album, maar vooral op het kortste nummer, ‘Pieruński Taniec’ (“Pierunski dans”). Het vloeiende synthesizergeluid wordt ruw verstoord door de stochastische saxofoon, die het onderspit moet delven in de strijd met gelaagde synthesizers. De stilte op het einde dient ter ondersteuning van de dynamiek, vreemd genoeg. Dat wordt op afsluiter ‘Nie Ma co Gasić’ (“Het is niet nodig om uit te doven”) nog eens duidelijk onderstreept. Het filmische begin, met langzaam terugkerende klarinettonen, verwordt door de optredende verstoring en stilte tot een eenzame solo die dolende is.
Czarnoziem betekent “Gietvorm” in het Nederlands. Zij gieten als het ware verschillende experimentele stijlen en conventuele geluiden over de luisteraar heen. De hierdoor ontstane muziekstijl, verbonden met het Poolse sonorisme, geeft geen houvast: het dient ertoe om een sfeer te creëren. Je zal het dan ook eerder tegen komen als achtergrondmuziek voor een film, dan als muziek in de huiskamer.
Derya Türkan - Istanbul Kemençesi Vol. IIDe titel verraadt het al: Istanbul Kemençesi Vol. II is het tweede deel van...
Mama Sissoko - Live Wel eens gehoord van Mama Sissoko ? Hij zal niet op veel lijstjes voorkomen...