2024-08-25
Sjako!, een van de oerbands van Nederland weet van geen ophouden. Ongetwijfeld kregen zij een boost na het uitbrengen van het overzichtsalbum Sjako! The Best Of ’88 To ’95 [2022] en de daarop volgende toer. Om geen “coverband van zichzelf te worden”, hadden zij wat nieuw materiaal geschreven die ze op het podium konden uittesten naast het bekende werk. Op Megaliths staan deze nummers nu in een studio uitvoering en wel door het trio dat het ook ‘live’ heeft uitgevoerd. Naast de vaste bezetting van Wouter Planteijdt (zang/gitaar) en Thijs Vermeulen (bas/loops) doet drummer Jaap J. Vrenegoor, die ook in de jaren negentig met hen meespeelde, weer eens mee.Dit zorgt ervoor dat het album supergoed klinkt. Je hoort hoe gemakkelijk de bandleden elkaar vinden en vooral hoe zij genieten van het gezamenlijk musiceren. De Franse Bourgogne, waar de studio stond, zal zeker van invloed zijn geweest op de goede sfeer, maar hoe dan ook: de dynamiek die je hier hoort is ongekend. Luister maar eens naar het super-funky ‘The Last Pacifist’. Het swingt de pan uit en klinkt daarnaast zo vloeiend. Je hoort hier ook artiesten terug die hen hebben beïnvloedt. Later wordt dat nog eens duidelijker: Primus (‘The Only Way To Clap Your Hands’); King Crimson (‘Trouble On Isis’) en Frank Zappa krijgt zelfs een cover (‘I’m the Slime’).
De kracht van het album zit ‘m er vooral in dat het zo gevarieerd klinkt. Uiteraard is er veel rock (‘The Right Place’, ‘The Rich’), maar er is ook ruimte voor een rustig melodieus gitaarnummer (‘All For Now’) en zelfs funk-rock (‘Exactly Nothing’). Het meest opvallende nummer is het melancholische ‘Where’s Jake’, waar je je beseft dat niemand het eeuwige leven heeft. Onder prachtige gitaarspel weet de band heel duidelijk deze boodschap aan ons mee te geven (“beaten up by chemo, but still alive”). Hier weten zij letterlijk en figuurlijk een gevoelige snaar te raken.
Het is lang niet elke band gegeven om na een veertig jaar bestaan een goede plaat af te leveren. Het is Sjako! wel gelukt: de baspartijen van Vermeulen, het gitaarspel van Planteijdt en het drummen van Vrenegoor zijn zo gevarieerd en van een hoog niveau dat het gehele album blijft boeien. Ook al klinkt het af en toe gedateerd, deze door de wol geverfde muzikanten zetten het zo goed neer dat je hen dit snel vergeeft. Vooral de energie (als ook het humeur) die zij hierop uitstralen zou een voorbeeld moeten zijn voor menig uitgeblust bandje van veel jongere gasten. Nederland mag trots zijn op Sjako!
Elephant Stone - Back Into The DreamUit Canada komt de band Elephant Stone . Back Into The Dream is het zesde...
A Treehouse Wait - Kaleidoscope Met een warm synthesizertapijt, langzaam culminerend in een uptempo gitaar en...