2024-11-27
Het is momenteel een veelgehoord begrip in de muziekwereld en veel ban,djes hobbelen vrolijk mee op de hippe golf van postpunk zoals die sinds enige tijd rond raast. Toch is het aantal namen dat met een juiste combinatie van oprechte woede, hevige frustratie en daarbij behorende rauwe muziek daadwerkelijk weet te overtuigen niet eens heel groot. Een van de weinige uitzonderingen hierop is het uit Dublin afkomstige Sprints dat met een frontvrouw als Karla Chubb in de gelederen al snel voldoet aan alle ingrediënten die zo'n bandje nodig heeft. Opgegroeid als een met zichzelf worstelende queer in een weinig tolerante omgeving, wordt het al vroeg duidelijk dat Chubb niet de gemakkelijkste paden bewandelt en wanneer daarbij ook nog eens regelmatig een bui van depressiviteit, angst of ADHD om de hoek komen kijken weet je al snel hoe laat het is. Muziek bleek een goede uitlaatklep te zijn waarin alle ellende kon worden afgeschud en onbewust werd in die tijd al de basis gelegd van de teksten zoals die op Letter To Self terecht zijn gekomen. Met haar krachtige vocalen en intense manier van zingen, brullen en schreeuwen, maakt Chubb indruk op de elf tracks waarbij ze wordt begeleid door drie jongens die met veel venijn en ongeremde energie elke keer de juiste sfeer weten te creëren maar desondanks het geheel toch in goede banen weten te leiden. Waar veel gelijkgestemden uit het genre ervoor kiezen om op volle snelheid er op los te rammelen zonder al te veel aandacht te besteden aan de productie, wordt de muziek van Sprints gekenmerkt door een strak en solide geluid waarin de lage tonen een voorname rol spelen waardoor zich dikwijls een stevige geluidsmuur lijkt op te trekken zoals in 'Can't Get Enough Of It' of 'Adore, Adore, Adore'.
Het debuut van Sprints laat zich beluisteren als een wildemansrit van een ongeleid projectiel dat ieder moment een doodlopende weg dreigt in te slaan om vervolgens keihard tegen een muur te knallen. Vanaf het spannende 'Ticking' dat ieder moment lijkt te kunnen escaleren door de onbeheerste waanzin van de opgefokte Chubb die volledig de weg kwijt is, zichzelf alles afvragend en daarbij zelfs gebruik makend van enkele Duitse kreten, tot de laatste minuut van het album wanneer zij in de titeltrack enigszins hoopvol afsluit met "Any habit can be broken, Any night can become day", het is te hopen dat de toekomst er rooskleuriger uit gaat zien. Daarentegen is de kans groot dat Sprints nog met veel meer sterk nieuw materiaal terugkomt want er is nog veel te verwerken en de gifbeker is nog lang niet leeg.
Marika Hackman - Big SighDe Engelse singer-songwriter en multi-instrumentalist Marika Hackman bracht...
Atmosphere - Talk Talk EP Atmosphere , de hiphopgroep rond rapper Slug en producer Ant, is al...