2024-06-11
De Engelse singer-songwriter en multi-instrumentalist Marika Hackman bracht inmiddels vier albums en een hele rits EP’s uit, maar ze debuteerde in 2012 met een EP met een vijftal covers. Hierop coverde ze Nirvana, Warpaint, The Knife, Nico en Dusty Springfield en deze vijf acts lijken allemaal in meer of mindere mate van invloed te zijn geweest op de muziek die Hackman op haar vijfde album Big Sigh laat horen. Deze laat zich omschrijven als singer-songwritermuziek, maar zo nu en dan horen we ook een gruizige gitaar, of wat elektronica. Dit laatste vooral in ‘Vitamins’, dat vrij rustig is, maar wel een elektronische basis heeft en een licht vervormde stem. En aan het eind voert de elektronica zelfs eventjes de boventoon.Een andere naam die vaak komt bovendrijven bij het beluisteren van Big Sigh is die van Phoebe Bridgers. Vooral het lekker rockende ‘Slime’ en de rustige afsluiter ‘The Yellow Mile’ doen aan de Amerikaanse zangeres denken. Dit geldt ook wel voor ‘Hanging’ dat rustig begint, maar tegen het eind vrij stevig is.
‘No Caffeine’ was de eerste single van Big Sigh en is een goede poprocksong met een rijk arrangement vol strijkers. Het echte hoogtepunt van Big Sigh is echter de titeltrack. Deze slepende song met vrij stevig eind nestelt zich makkelijk in je hoofd.
Marika Hackman levert met Big Sigh een prima album af dat alle liefhebbers van de betere singer-songwritermuziek zeker eens zouden moeten beluisteren. Voor de echte liefhebbers is er ook nog de EP Little Sigh, met daarop akoestische versies van de drie singles van Big Sigh, ‘No Caffeine’, ‘Hanging’ en ‘Slime’ en van de titeltrack.
J. Mascis - What Do We Do Now J. Mascis uit Amherst, Massachusetts tikt inmiddels alweer 58 lentes aan....
Atmosphere - Talk Talk EP Atmosphere , de hiphopgroep rond rapper Slug en producer Ant, is al...